Kur ’Ân-ı Kerîm kıssalarının ozellikleri nelerdir?Kur ’Ân-ı Kerîm, hÂdiselerin ozune dikkat ceker. Zaman ve mekÂn unsurlarına ve onların isimlerine umûmiyetle fazla onem vermez. Zîr hÂdiselerin ibret gÂyesine hizmet et­meyen ayrıntılarına girmek, mes ’eleyi teferruÂta boğar ve kıssadan cıkacak hisseyi matlaştırarak onu anlaşılması guc bir hÂle getirir.
Kur ’Ân kıssalarında goze carpan diğer bir husûsiyet de şudur:
Kur ’Ân-ı Kerîm, kıssayı hangi sebeple naklediyorsa, onun sÂdece maksadı ihtiv eden kısmını ele alır. O, kıssanın dînî gÂyeyi ifÂde etmesine ehemmiyet ver­diğinden, hÂdiseyi, tÂrih sırası gozetmeksizin başından, ortasından veya sonundan anlatır. MuhÂtabı, kıssadaki vak ’alar icine dalıp gitmeye bırakmaz; aralara gonul ikl­îmini yeşertecek dînî irşÃ‚d ve tevcîhler serpiştirir.
Kur ’Ân kıssaları, umûmiyetle muhÂtabı surukleyen bir girizgÂhla başlar. Oradaki hÂdise­ler, kuru ifÂdelerle sıralanmayıp canlılık ve hareket dolu bir tasvirle muşahhas bir hÂlde takdîm edilir. İfÂdelerde, insan hakîkatini temsil eden ehemmiyetli sahneler ortaya konulur; ancak hÂdiselerin ihtiv ettiği bircok teferruÂt muhayyileye bırakılır.
Butun bu hakîkatler, Kur ’Ân-ı Kerîm ’de tekrar tekrar beyÂn edilir.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Nebiler Silsilesi 1, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan