
Muhim bir mÂnevî eğitim metodu olan sohbetlerin onemi nedir?Bir mu ’min icin Hak dostları ve sÂlihlerle beraber ve hemhÂl olabilmek, tÂlihlerin en buyuklerindendir.
Hak dostlarını ve mÂneviyat ehlini tanıyıp onların huzurlarında ve cevrelerinde bulunabilmek, hÂl ve davranışlarındaki feyiz ve rûhÂniyetten istifÂde etmek, CenÂb-ı Hakk ’ın buyuk bir lûtfudur, şukru gerektiren mustesn bir nîmetidir.
Nasıl ki bir gul bahcesinde gezen insanın uzerine gul kokuları sinerse, sÂlihlerin meclisinde bulunan kimselerin gonullerine de o guzel insanlardan feyz ve rûhÂniyet akseder. Zira hÂl sÂrîdir (sirÂyet eder, yayılır). Bilhassa da insanoğlunun “hÂl”lerinde bu ozellik vardır. Dolayısıyla gonuller, dÂimî bir tesir alışverişi hÂlindedir.
Âyet-i kerîmede buyrulur:
“Ey îmÂn eden­ler! Al­lah ’tan kor­kun ve s­dık­lar­la be­raber olun!” (et-Tev­be, 119)
Bu bakımdan sÂlih ve sÂdık mu ’minlerle beraberlik, nefis terbiyesinde -tıpkı radyasyon gibi- muşÃ‚hedesi imkÂnsız, fakat neticesi mutlak bir muessirdir.
SOHBETLERE KATILMAK MUHİM BİR KÂİDEDİR Âlimlerden CÂfer bin Suleyman -rahmetullÂhi aleyh-, sÂlih insanlarla beraberliğin kendisine kazandırdığı gonul feyzini şoyle anlatır:
“Kalbimde bir katılık hissettiğim zaman kalkar, hemen (tÂbiînin buyuk Âlim ve Âriflerinden olan) Muhammed bin VÂsî ’nin yanına gider, meclisine katılır, yuzune bakardım. Boylece kalbimdeki katılık gider, icime ibadet neşesi gelir, tembellik uzerimden kalkar ve bir hafta boyunca bu neşe ile ibadet ederdim.”
VelhÂsıl kalbin mÂsivÂdan muhÂfaza edilmesi ve dÂim hayırlı telkinlere muhÂtap kılınması icin rûhÂniyetlerinden istifÂde edilebilecek peygamber vÂrisi Âlim ve Âriflerle, sÂlih ve sÂdıklarla unsiyet zarûrîdir. Bu hÂl, insanın belli aralıklarla Âdeta mÂnen şarj olup tekrar enerji kazanması gibidir. Gayret ehli mu ’minleri gorup aşk ve şevke gelmek, fazîlet sahibi zÂtların hÂllerinden ibret alarak gaflet uykusundan uyanmak, hakîkaten buyuk bir ihtiyactır. Bu sebepledir ki mÂnevî terbiye yolu olan tasavvufta da, sÂlihlerle beraberliğin asgarî olcusu olmak uzere belli aralıklarla bir araya gelmek demek olan “sohbet”lere iştirÂk, son derece muhim bir kÂidedir.
Kaynak: Osman Nûri Topbaş, Hak Dostlarının Ornek Ahlakından 2, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan