Dr. Adem Ergul, mumin bir kimse ile munafık bir kimsenin gunaha bakış acısının ne kadar farklı olduğunu acıklıyor.

İbn-i Mesud (r.a.) Hazretleri der ki;

“Mumin kimse gunahlarını hayalinde oylesine buyutur ki sanki kendisi bir dağın eteğinde oturuyormuş da dağ uzerine cokecekmiş ve altında kalacakmış gibi zanneder.

Gunaha duşkun kimse ise gunahlarını burnunun ustune konan ve hemencecik kovup ısırmasını engellerim diye duşunduğu bir sinek gibi gorur.”

Bir anlamda bunun munafıklık alameti olarak goruyor. Mumin insan gunahını gozunde buyutur ve ona karşı tedbirli olur. Gunaha duştuyse hemen tovbeye, istiğfara sarılır.

Ancak munafık insan işlediği gunahı burnunun ucundaki sinek gibi ufak bir şey gorur. “Ben bundan hemen kurtulurum, burnumun ucundan sineği kovarım, ne olacak benim işlediğim gunah başkalarının işlediği gunahın yanında gunah bile sayılmaz” diyerek kendi kendisini aldatan insan tipleri vardır. Bu da biraz imanla bağdaşmayan munafık duruşu olarak ifade edebileceğimiz bir duruşu sergiler. İbn-i Mesud Hazretleri işte bu sırra dikkat cekiyor.

Kaynak: İslamveihsan
İslam ve İhsan