Allah rızasını arayan mumin nasıl bir dunya hayatı yaşamalıdır?MevlÂn Hazretleri buyurur:
“Dunya hayatı bir ruyadan ibÂrettir. Dunyada servet sahibi olmak ise ruyada define bulmak gibidir. Dunya malı, muayyen bir zaman dilimi icinde nesilden nesile aktarılarak yine dunyada kalır.”
“Altın ne oluyor, can ne oluyor, inci mercan da nedir; bir sevgiye harcanmadıktan, bir guzele fed edilmedikten sonra?”
ALLAH RIZASINI ARAYAN MUMİN Dunyanın yegÂne kıymeti, Âhiret Âlemini ihy ve îmÂr etmek bakımındandır. İnsanın canı ve malı, Allah yolunda fed edildiği takdirde bir değer kazanır. Dunya nîmetleri, nazargÂh-ı ilÂhî olan muzdarip bir gonlun huzur ve tesellî bulmasına vesîle kılınabildiği zaman bir kıymet ifade eder. Aksi hÂlde faydasız bir yorgunluk ve ağır bir Âhiret hesabı olmaktan oteye gecemez. Âhiretten gafil olarak yaşanan bir dunya hayatı, seraplarla dolu bir fÂcia sahrasından ibÂrettir.
Bu sebeple muʼmin, dunya nîmetlerini ukb saÂdetine donuşturmeye gayret etmeli, bunun en guzel yollarından biri olan “gonul alma”yı, kendisine hayat dustûru edinmelidir.
Yûnus Emre Hazretleri ne guzel soyler:
Ben gelmedim dÂvî icin,
Benim işim sevi icin,
Dostʼun evi gonullerdir,
Gonuller yapmaya geldim...
Refîk-ı ÂlÂʼnın / En Yuce Dostʼun rızÂsını arayan kÂmil bir muʼmin de, gercek dostluğun mÂlikiyetle imtizÂc etmeyeceğini bilir. Bu itibarla butun varlığının ilÂhî bir emÂnet olduğu şuur ve idrÂki icinde, Allah yolundaki hicbir fedÂkÂrlıktan kacınmaz.
Bunun aksine, AllÂhʼın lûtfettiği nîmetleri Oʼnun yolunda infÂk etmekten kacınan hasis ve cimri kimseler ise, şu îkÂz-ı ilÂhînin muhÂtabı olmaktan kurtulamazlar:
“…Altın ve gumuşu yığıp da onları Allah yolunda harcamayanlar yok mu, işte onlara elem verici bir azÂbı mujdele!” (et-Tevbe, 34)
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Hz. Mevlana, Erkam Yayınları


İslam ve İhsan
DUNYA HAYATI BİR RUYADAN İBARETTİR (HZ. MEVLANA)