Aşk, muhabbet ve dostlukta vefanın onemi nedir?MevlÂn Hazretleri Mesnevî ’de der ki:
“Aşk, muhabbet, dostluk gibi hususların cumlesi vefÂya bağlıdırlar ve dÂim vefÂlı olan kimseyi ararlar. Onlar, vefÂsız bir gonule asl yaklaşmazlar.” (c.5, 1165)
VefÂ, insandaki istikrar hÂlinin bir neticesidir. Mayıs bocekleri gibi yanıp sonen muhabbetlerle bir yere varılmaz. Ruhunda istikrar meyli olan insandır ki, bir defa ilÂhî aşkın lezzetinden haberdÂr olunca, o yoldan donmez ve fÂnî varlığından vazgecinceye kadar bu yolda ilerler. Bu istikrara sahip olmayanların kalbi, muhabbetullÂhı uzun sure taşıyamaz. Boyleleri, sahip olduğu nimetin idrakinde eksik kalmış demektir. İdrak tam olsa, tadılan lezzet, sahibinin olum Ânına kadar devam eden bir vasfı olur.
Bu demektir ki, aşk ve muhabbet, yerleşeceği kalbin zemininde istikrar ve bunun neticesi olan vefÂyı bulmazsa orada barınamaz. Muhabbetullah ise -şiddeti sebebiyle- yerleşeceği kalplerde bu vasfı bulmadığı takdirde o kalpte tecellî etmez.
Vef ve fedÂkÂrlık, kalbin seviyesini gosteren en muhim pusulalardandır. FedÂkÂrlıktan uzakta kalma ve vefÂdan mahrûmiyet, muhabbet ve dostluğa ihanettir.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Ab-ı Hayat Katreleri, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan