Tarîkatte, (mÂnen) faydalanma ve faydalandırmanın esas noktası sohbettir. Sohbette soz ve yazıyla iktif edilmez.Tarîkatte, (mÂnen) faydalanma ve faydalandırmanın esas noktası sohbettir. Sohbette soz ve yazıyla iktif edilmez.
SOHBET MECLİSLERİNİN FAYDASI MÂnevî sohbetlerde, soz ve bilginin beraberinde, gonullerden gonullere bir feyz ve rûhÂniyet akışı da vÂkî olmaktadır. EsÂsen, sohbet meclislerinin en muhim faydası da budur. Yani sohbet halkasında bulunanların musbet hissiyÂtının birbirine sirÂyet etmesidir. Zira mÂnevî sohbetlerde, fizikteki birleşik kaplar kÂnunu misÂli, kalpler arasında mÂnevî bir alışveriş hattı tesis edilir. Bu hattan duygular sirÂyet eder. Zamanla kalbî keyfiyetler birbirine benzemeye başlar. Zevkler, duyuşlar ve goruşler aynı hÂle gelir. Bunun icindir ki CenÂb-ı Hak Âyet-i kerîmede:
“Ey îmÂn edenler! Allah ’tan korkun ve sÂdıklarla beraber olun!” (et-Tevbe, 119) buyurmaktadır. Zira sÂdık olmak, bu kalbî beraberliğin en tabiî neticesidir.
EsÂsen butun kÂinÂtta bir aynîleşme temÂyulu bulunmaktadır. Bu, varlığın aslının tek olmasından doğan bir keyfiyettir. MeselÂ; bir odanın herhangi bir koşesinde keskin bir kokunun şişesi devrilse, bundan etrafa yayılan rÂyiha, odayı dolduran havanın butun zerrelerinde eşitleninceye kadar, o rÂyihayı fazlaca emmiş olan hava zerrelerinden diğer zerrelere doğru bir sirÂyet / geciş cereyÂn eder. Sıcak-soğuk, aydınlık-karanlık gibi butun zıtlıklar icin gecerli olan bu keyfiyet, sadece fizikî Âleme mahsus olmayıp gonul Âlemi icin de aynen gecerli bir kanundur.
Nakşî meşÃ‚yıhından ve buyuk Osmanlı ulemÂsından Muhammed HÂdimî Hazretleri der ki:
“...HÂller sÂrîdir, sohbet ve ulfet edenlerin hÂlleri birbirine gecer… İnsanların tabiatları birbirine benzemeye ve başkasını tÂkip etmeye meyyÂl­dir. Tabiat, sahibi farkına varmadan başka bir tabiatın husûsiyetlerinden alı­verir…”
Nitekim halk lisÂnında da; “Kalpten kalbe yol vardır.” denilmiştir. Fakat kalpler arasında gercekleşen hÂl sirÂyetini artıran en muhim vÂsıta ise muhabbettir. Bu bakımdan mÂnevî sohbetlerde de, muhabbet, hurmet ve edep duygularıyla kalbi dÂim alıcı ve uyanık hÂlde tutmak îcÂb eder. Yani sohbette sadece fizikî beraberlik kÂfî değildir, kalbî beraberlik de şarttır.
Kaynak: Osman Nûri Topbaş, İmÂm-ı RabbÂnî, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan