Peygamberler gizli ve ÂşikÂr her turlu mÂsiyet ve gunÂh işlemekten uzaktırlar. Onlar ismet sıfatına sahiptirler.Peygamberlerin de; acziyeti tatmaları ve beşer oldukları unutulup kendilerine ulûhiyet izÂfe edilmemesi acısından bazen “zelle” dediğimiz gayr-i irÂdî beşerî tezÂhurleri olmuştur. Zîr onlar, ornek alınabilmesi mumkun olacak davranışlar sergilemek durumundadır. Aksi hÂlde insanlar, peygamberlerin emrettikleri bizim tÂkatimizin ustundedir diyerek ilÂhî emir ve nehiyleri edÂya mazeret ustune mazeret ortaya koyarlardı. Bu hakîkati goz onunde bulundurmayarak peygamberlerin meleklerden olmasını duşunen gÂfiller de cıkmış ve bunlara Âyet-i kerîme şoyle cevap vermiştir:
“(Ey Rasûlum! Onlara) de ki: Eğer yeryuzunde yaşayıp huzur icinde dolaşanlar melekler olsaydı, şuphesiz biz de onlara gokten peygamber olarak bir melek gonderirdik.” (el-İsrÂ, 95)
“Biz onları (peygamberleri), yemek yemez birer ceset (melek) olarak yaratmadık. Onlar (bu dunyada) ebedî de değillerdir.” (el-EnbiyÂ, 8)
Kaynak: Osman Nûri topbaş, İslam İman İbadet
İslam ve İhsan
EN GUZEL İNSAN PEYGAMBER EFENDİMİZ (S.A.V)