Kitaplara iman nedir? Peygamberlere inen suhuf ve kitaplar nelerdir? İlahi kitaplara inanmanın gerekliliği ve sağladığı faydalar...CenÂb-ı Hak, ilk insan ve ilk peygamber Âdem -aleyhisselÂm- ’dan itibÂren beşeriyete emir ve nehiylerini once suhuflar hÂlinde, sonra nesiller coğalıp ictimÂî meseleler arttıkca da kitaplar hÂlinde gondermiştir. Suhuf ve kitapların hepsi, kendi donemlerinin hak kitaplarıdır. Dolayısıyla kitaplara îman, onların Allah ’tan indirildiği aslî şeklinedir.
PEYGAMBERLERE İNEN KİTAPLAR VE SAHİFELER RivÂyetlere gore suhufların onu Âdem -aleyhisselÂm- ’a, ellisi Şit -aleyhisselÂm- ’a, otuzu İdris -aleyhisselÂm- ’a, son onu da İbrahim -aleyhisselÂm- ’a gonderilmiştir.[1]
Buyuk kitaplardan TevrÂt Mûs -aleyhisselÂm- ’a, Zebûr DÂvûd -aleyhisselÂm- ’a, İncîl Îs -aleyhisselÂm- ’a ve son olarak da Kur ’Ân-ı Kerîm Âlemlerin Efendisi Hazret-i Muhammed -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- ’e nÂzil olmuştur.
İlÂhî kitaplar, CenÂb-ı Hakk ’ın kullarına gonderdiği bir mektup gibidir. Beşerin hayatını duzenleyen ve ebedî saÂdetinin recetesini takdîm eden bu kitaplar CenÂb-ı Hakk ’ın kelÂm sıfatının beşer kelÂmı ve idrÂkine in ’ikÂsıdır. Dolayısıyla her biri verdiği mesajların yanında apayrı bir kelÂm mûcizesidir.
Her gelen suhuf ve kitapta oz, yani îtikàdî meseleler aynıdır. İbÂdet ve muÂmelÂta dÂir hukumlerde toplumun yapısına gore bÂzı farklılıklar olmuştur.
Kitap gondermek, Allah TeÂl ’nın uzerine vÂcip değildir. Tamamıyla O ’nun kullarına olan ilÂhî bir lûtuf ve yardımıdır.
Kur'an-ı Kerim İlÂhî kitapların sonuncusu olan Kur ’Ân-ı Kerîm, onceki butun kitapları neshetmiş, yani hukmunu ortadan kaldırmıştır. Esasen zamanın seyri icinde hem değişen ve gelişen beşerî ihtiyaclar hem de gaflet ve nefsÂniyet erbÂbının o kitaplara mudÂhale ve tahrifleri de bunu gerekli kılmıştır.
SemÂvî kitapların en buyuk husûsiyeti, hic şuphesiz ilÂhî vahye istinÂd etmeleridir. Ancak bugun bu vasıf, sadece Kur ’Ân-ı Kerîm ’e mahsus bir husûsiyet olarak kalmıştır. Zira diğer ilÂhî kitaplar, peygamberlerinden sonra buyuk bir beşerî tahrifat ile karşı karşıya kalmış ve nihÂyet insanların kaleme aldığı kitaplar huviyetine burunmuştur. ZÂten Kur ’Ân-ı Kerîm ’in gonderilmesinin bir sebebi de bu durum olmuştur. Bununla birlikte «hıtÂmuhû misk»[2] kabîlinden son olarak gonderilen Kur ’Ân-ı Kerîm, ilÂhî kitapların hepsini şÃ‚mil ve hepsinin en mukemmelidir. Son olmak itibÂrıyla da bizzat ilÂhî muhÂfaza altındadır.
a- Husûsiyetleri Kur ’Ân-ı Kerîm, Peygamber Efendimiz Hazret-i Muhammed Mustaf -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- ’e inzÂl edilmiştir. Pekcok yonuyle mûcizedir. Kısım kısım indikce hemen yazıya gecirilmiş ve ezberlenmiştir.
İlk inen Âyetler, “kalem”in ve “yazdığı satırlar”ın medh u senÂsına hasredilmiş ve nuzûl sureci boyunca “yazılmış olan bilgiler” mÂnÂsına gelen “KitÂb” kelimesi uzerinde ısrarla durulmuştur.[3] Bu sebeple Allah Rasûlu -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem-, Kur ’Ân ’ı muhÂfaza etmek icin, ezberlenmesinin yanında yazılmasına da buyuk bir ehemmiyet vermiştir.[4]
Kur ’Ân-ı Kerîm ’in, muslumanların sıkca kıldığı namazlarda okunması şart kılınmış, namaz hÂricinde okunup dinlenilmesi de ibadet kabul edilmiş ve onu okuyanlar icin her harfine on sevap verileceği mujdelenmiştir.[5] Bunlara ilÂveten Kur ’Ân-ı Kerîm, butun muslumanların toplandığı Cuma hutbelerinde, sohbet meclislerinde ve birebir goruşmelerde de devamlı okunmuştur.[6] Bu durum onun en guzel şekilde muhÂfaza edilerek bizlere tevÂturle nakledilmesini sağlamıştır.
Kur ’Ân-ı Kerîm ’in tilÂvetiyle ibadet ediliyor olması, onun muslumanların hayatı ile ic ice olmasını ve gunluk hayatın her safhasında yer almasını sağlamıştır. Boylece mu ’minler, AllÂh ’ın kelÂmıyla dÂim birlikte olma şerefine nÂil olmuşlardır. Yani Kur ’Ân-ı Kerîm, muslumanların hayatında dÂim merkezî bir yere sahip olmuştur.
Kur ’Ân-ı Kerîm ’in muhafazası icin yazı ve ezbere ilÂveten ucuncu bir usûl daha tatbik edilerek:
“İyi yetişmiş ve icÂzet almış bir ustad huzûrunda tÂlim gormek” şart koşulmuştur.[7]
Nitekim CenÂb-ı Hak şoyle vaad buyurmuştur:
“O Zikr ’i (Kur ’Ân ’ı) Biz indirdik, onun koruyucusu da elbette Biz ’iz!” (el-Hicr, 9)
Kur ’Ân-ı Kerîm, muhtelif hÂdiseler ve ihtiyaclar uzerine kısım kısım inmiştir. Peygamber Efendimiz ’e bir vahiy geldiğinde, onu Kur ’Ân-ı Kerîm ’in neresine koyacağı da bildiriliyordu. Efendimiz ’in vefatı yaklaşıp vahiy sona erdiğinde Kur ’Ân-ı Kerîm de, muhteşem bir butunluk ve insicam arz eden bir kitap hÂlinde tamamlanmış oldu.
Kur ’Ân-ı Kerîm ’in tertîbi ve mevzûları işleyişi, insanların kaleme aldığı eserlerin hicbirine benzemez. Onun tamamen kendine mahsus bir yapısı vardır. Kur ’Ân-ı Kerîm sûrelere, sûreler de Âyetlere ayrılarak, okuyup anlaşılması ve ezberlenmesi kolaylaştırılmıştır. Bu kolaylıkta, Kur ’Ân ’ın mûcizevî belÂğat, fesÂhat ve insicÂmının da tesiri vardır.
Kur ’Ân-ı Kerîm ’in muhtevÂsını oluşturan mevzûlar, başından sonuna kadar yayılmıştır. Bu tertip şekli, tekrarların da katkısıyla Kur ’Ân ’ı okuyan veya dinleyenlerin aynı anda birden cok mevzûyu gozden gecirmeleri, bircok irşad ve îkÂza muhÂtap olmaları ve ceşitlilik arz eden kendi hayatları ile Kur ’Ân ’ın bu yapısı arasında paralellik gormeleri gibi muhtelif yonlerden daha tesirli, eğitici ve faydalıdır.
Kur ’Ân-ı Kerîm ’de farklı uzunluklarda 114 sûre bulunmaktadır. Her sûrenin Âyet sayısı farklıdır.
b- MuhtevÂsı Kur ’Ân-ı Kerîm, butun asırlara meydan okuyarak bir beyan mûcizesi hÂlinde devam etmektedir. Onda bize bir kurtuluş recetesi mÂhiyetinde takdîm edilen temel hususlar kısaca şunlardır:
1. Âmentu (îman esasları), tevhid, AllÂh ’ın isimleri ve sıfatları, AllÂh ’ı lÂyık olduğu şekliyle tanıtmak, Âhiret ahvÂli…
2. Amel-i sÂlihler; ibadetler, muÂmelÂt, ahlÂk, insanların fiilleriyle ilgili hukumler, yani onların neleri yapması ve nelerden uzak durması îcÂb ettiği husûsu…
3. İnsanın sûret yapısıyla alÂkalı olarak yaratılış safhaları; dunya hayatı, nihÂyetinde vefÂtı vs… Sîret yapısıyla alÂkalı olarak da nefse Âit ham vasıflar ile rûha Âit kÂmil hasletler ve insanın ham vasıftan kÂmil vasfa yukselebilmesi icin nefs tezkiyesi ile kalp tasfiyesini nasıl gercekleştireceği…
4. KÂinÂt manzûmesi; yedi kat semÂ, Guneş, Ay, yıldızlar, bunların yaratılışları ve Âkıbetleri, tabiat hÂdiseleri, golgenin uzayıp kısalması, yağmur, gece gunduz deverÂnı, yer ile gok arasında yaşayan varlıklar ve husûsiyetleri…
5. TÂrihî bilgiler; milletlerin musbet ve menfî hÂllerinin dunya ve Âhiretteki durumları, ilÂhî intikam tecellîleri, peygamberler ve kavimlerinin kıssalarındaki sayısız hisseler, gecmişten ibretler, hÂdiselerin meydana geliş sebepleri ve neticeleri…
6. Bir taraftan ezel, diğer taraftan ebed iklîmine uzanan engin bir tefekkur ve tezekkur deryÂsı... Tefekkurden tahassuse intikal…
Kur ’Ân-ı Kerîm, kalpte derin duyguların meydana gelmesine vesîle olur. Kalp Âlemi inkişÃ‚f etmiş bir mu ’min Âyet-i kerîmelere bakarken, dipsiz bir kuyuya bakar gibi oyle derinlere dalar ki oradan nice engin mÂnÂlar cıkarır.
İmÂm Suyûtî gibi bÂzı Âlimler, insan zihninin ulaştığı ve ulaşacağı her turlu bilginin en azından oz olarak veya işaret yoluyla Kur ’Ân-ı Kerîm ’de yer aldığını ifÂde ederler. Zira CenÂb-ı Hak şoyle buyurmuştur:
“Biz bu kitapta hicbir şeyi eksik bırakmadık.” (el-En ’Âm, 38)
“Bu kitabı Sana her şey icin bir acıklama, bir hidÂyet ve rahmet kaynağı ve muslumanlar icin bir mujde olarak indirdik.” (en-Nahl, 89)
Bu sebeple Kur ’Ân-ı Kerîm, kıyÂmete kadar insanlığın butun ihtiyaclarına cevap verebilecek bir zenginliktedir. Prof. Dr. M. Hamîdullah bu hususta şoyle der:
“Kur ’Ân-ı Kerîm, zulme uğramış zayıf insanlardan teşekkul eden ilk İslÂm toplumunun ihtiyaclarına cevap verebildiği gibi Atlantik Okyanusu ’ndan Pasifik Okyanusu ’na kadar hÂkimiyet kurduğu ve yeryuzunun tek ve muazzam bir devleti hÂline geldiği devirde de İslÂm cÂmiasının butun ahlÂkî ve hukûkî ihtiyaclarını karşılamıştır. İşte bu cÂmia, inanc ve îtikadları, ibadetleri, ictimÂî hayatı, sosyal kanunları ve diğer ihtiyacları ile ilgili butun bilgileri her zaman icin bu kitapta bulabilmiştir.”[8]
c- Mûcize Oluşu CenÂb-ı Hak, Kur ’Ân-ı Kerîm ’i hem kendisinin hem de Peygamber Efendimiz ’in doğruluğunu ispat eden bir mûcize kılmıştır. Bu sebeple onun mûcizevî yonleri saymakla bitmez.[9] O, kıyÂmete kadar zamanı geldikce esrÂrını fÂş etmeye devam edecektir. Bugune kadar idrÂk edilebilen mûcizevî yonlerinin bir kısmı şoyledir:
Kur ’Ân-ı Kerîm ’in, bir benzerini meydana getirmeleri husûsunda butun insanlara meydan okuması, Kur ’Ân-ı Kerîm ’e karşı koyup onunla yarış etmeleri icin bircok sebep olmasına ve buna şiddetle ihtiyac duymalarına rağmen muşriklerin Kur ’Ân ’a nazîre getiremeyişleri, Bilinen edebî şekillerden farklı olması,[10] Hicbir beşerin ulaşamayacağı derecede belÂğatin zirvesinde olan bir nazım, tertip ve telif guzelliğine sahip olması, Gecmişe ve geleceğe Âit gaybî haberler ihtiv etmesi ve bunların doğru cıkması,[11] Kur ’Ân-ı Kerîm ’in kalplerde meydana getirdiği derûnî ve mÂnevî tesir. Kur ’Ân ’dan başka hicbir manzum ya da mensur soz, kulağa geldiğinde, korku ve dehşet hÂlinde bile olsa, kalbe lezzet ve tatlılık vermez. Kur ’Ân-ı Kerîm ’i dinlediğinde ise gonuller huzur duyar ve kalpler acılır.[12] İnsan onun hazzını aldığında derinden sarsılır, icini huşû kaplar, tuyleri diken diken olur ve kalbi heyecanla carpmaya başlar. Kur ’Ân, onun nefsi ile icinde gizlediği koklu inancları arasına girer. Allah Rasûlu ’nun nice duşmanı vardır ki, onu oldurme niyetiyle gelmiş, Kur ’Ân ’ı işitince hic vakit gecirmeden ilk duşuncesinden vazgecmiş, İslÂm ’a girmiş ve duşmanlığı dostluğa, kufru îmÂna donuşmuştur.[13] Ummî bir kimse vÂsıtasıyla tebliğ edilmesi,[14] MÂnÂlarının doğruluğu, LÂfızlarındaki fesÂhatin birbirini izlemesi,[15] Kur ’Ân ’ın kendisine has mûsikîsi, Tarihi (nuzûlu, cem ’i vs…), Luzumsuz soz ve kelime bulunmaması, İlmî hakîkatleri ihtiv etmesi…[16] İlmî hakîkatlerden bahsetme husûsunda Kur ’Ân-ı Kerîm hep onden gidiyor, ilim onu tasdîk ederek ardından tÂkip ediyor. Astronomi, Emriyoloji, Tıp gibi ilim dallarıyla alÂkalı hususlarda bunun pek cok misÂli mevcuttur. İmÂm Suyûtî ’ye gore, Kur ’Ân ’ın mûcizevî yonleri coktur ve sınırlandırılamaz. Kendisi bu hususta kaleme aldığı uc ciltlik eserinde otuz beş madde zikretmiştir.[17]
Kur ’Ân-ı Kerîm ’in mûcizevî yonlerini anlamak icin geniş bir ilim, kultur ve belÂğat kÂbiliyetine ihtiyac yoktur. Onu tefekkur ederek okuyan her insan, kulturu ve eğitimi ne olursa olsun, mûcizevî yapısını kolayca fark edebilir.[18] Onun, sonsuz kudret sahibi bir Yaratıcı ’nın kelÂmı olduğunu, bir beşer tarafından soylenemeyeceğini derhÂl anlar.
1. FesÂhat ve BelÂğati
Kur ’Ân-ı Kerîm ’in indiği toplum, edebiyÂtın zirvesinde idi. Panayırlarda herkesin huzûrunda belÂğat ve fesÂhat musÂbakaları yapılırdı. Toplum yediden yetmişe guzel soz ve şiirle meşgul olurdu. Buna rağmen butun edebiyat ustaları, Kur ’Ân-ı Kerîm ’in belÂğat, fesÂhat ve hÂrikulÂde nazmı karşısında caresizlikten kıvranmış, sukûtun derinliklerine gomulmek zorunda kalmıştır.
Kur ’Ân-ı Kerîm onlara karşı defalarca meydan okudu, butun yardımcılarını cağırıp Kur ’Ân ’ın Âyetlerine benzeyen bir soz getirmelerini istedi. Bu acık meydan okumaya rağmen, o gururuna duşkun, enÂniyeti uğruna canını, malını ve butun Âilesini fed eden Araplar cevap veremediler.
Bir gun Mekke muşriklerinden Velîd bin Muğîre Peygamber Efendimiz ’e gelmişti. Allah Rasûlu -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- ona Kur ’Ân-ı Kerîm ’den bÂzı bolumler okudu. Velîd ’in kalbi biraz İslÂm ’a yumuşamıştı. Onun bu hÂlini haber alan Ebû Cehil, yanına geldi ve:
“–Amca, kavmin sana vermek uzere mal topluyor. Zira sen Muhammed ’e gidip mal istemişsin!” dedi. Velîd:
“–Kureyş beni iyi bilir ki malı en cok olanlardan biriyim.” dedi. Ebû Cehil:
“–O hÂlde Muhammed hakkında oyle bir şey soyle ki senin onu inkÂr ettiğini ve ondan hoşlanmadığını kavmin bilsin!” dedi. Velîd:
“–Ne soyleyeyim? VallÂhi, icinizde şiiri benden iyi bilen kimse yoktur, recezi[19], kasîdeyi benden daha iyi bilen yoktur. VallÂhi onun soyledikleri bunlardan hicbirine benzemiyor. VallÂhi, onun soylediğinde bir tatlılık var, onun apayrı bir lezzeti var, butun sozleri yıkıp geciyor ve hepsinin ustune cıkıyor, hicbir soz onun ustune cıkamıyor!” dedi.
Ebû Cehil ısrar etti:
“–Sen onun aleyhine bir şey soylemedikce kavmin rÂzı olmayacak!” dedi. O da:
“–Bırak beni biraz duşuneyim!” dedi. Sonra da:
“–Bu nakledilen bir sihirdir.” diyebildi. (VÂhidî, EsbÂbu Nuzûl, s. 468)
Onun bu hÂli, Kur ’Ân-ı Kerîm ’de butun canlılığı ile şoyle tasvir edilir:
“O duşundu, olctu, bicti. Kahrolası, nasıl da olctu bicti! Yine kahrolası, nasıl da olctu bicti! Sonra baktı. Derken suratını astı, kaşlarını cattı. En sonunda kibrini yenemeyip sırt cevirdi: «Bu, nakledilen bir sihirdir. Bu, beşer sozunden başka bir şey değildir.» dedi.” (el-Muddessir, 18-25)
Muslumanların sayısının hızla artması ve Hazret-i Hamza, Hazret-i Omer -radıyallÂhu anh- gibi bahÂdırların İslÂm ’a girmesi uzerine muşrikler iyice telÂşa kapıldılar. Bir toplantı yaparak İslÂm ’ın yukselişine mÂnî olmak icin cÂreler duşunduler:
“−Muhammed ’in durumu iyice ciddîleşti, işlerimizi karıştırdı. Sihirde, kehÂnette, şiirde en Âlimimizi ona gonderelim de kendisiyle konuşsun!” dediler.
Bu iş icin Utbe bin Rebîa ’yı secerek Allah Rasûlu -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- ’e gonderdiler. Utbe, muşriklerin daha once yapmış olduğu mal, makam, kadın gibi teklifleri, fazlasıyla tekrar ederek uzun uzun konuştu. Allah Rasûlu -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem-, sozleri bitinceye kadar onu sessizce dinledi. Sonra da kunyesiyle hitÂb ederek:
“−Ebû ’l-Velîd! Soyleyeceklerin bitti mi?” diye sordu. Utbe:
“–Evet!” deyince Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem-:
“−Şimdi de sen beni dinle!” buyurdu.
Besmele cekerek Fussilet Sûresi ’ni okumaya başladı. Secde Âyeti olan 37. Âyeti de okuyup secde ettikten sonra:
“−Ey Ebû ’l-Velîd! Okuduklarımı dinledin. Artık işte sen, işte o!” buyurdu.
Utbe kalkıp arkadaşlarının yanına donerken, kendisini goren muşrikler:
“−VallÂhi Ebû ’l-Velîd, gittiğinden cok farklı bir yuzle donuyor. HÂli cok değişmiş?!” dediler. Yanlarına vardığında heyecanla:
“−Ne oldu, anlatsana?” dediler. Utbe:
“−VallÂhi, oyle bir soz dinledim ki şimdiye kadar bir benzerini hic işitmemiştim. O ne şiir, ne sihir, ne de kehÂnettir! Muhammed:
«Eğer yuz cevirirlerse onlara de ki: Ben sizi, Âd ve Semûd ’un başına gelen yıldırıma benzer bir yıldırım ile îkÂz ettim.»[20] dediği zaman, daha fazla okumasın diye elimle ağzını tuttum. Durması icin akrabÂlığımızın hakkını ileri surerek yemin ettim. Zira Muhammed ’in soylediği her şeyin aynen vukû bulduğunu bildiğim icin uzerimize azÂb ineceğinden korktum.
Ey Kureyş cemaati, gelin beni dinleyin! O ’nu kendi işiyle baş başa bırakın, aradan cekilin! Eğer O ’nu Araplar oldururse, başkası vÂsıtasıyla O ’ndan kurtulmuş olursunuz. ŞÃ‚yet O, Araplara hÂkim olursa, O ’nun hÂkimiyeti sizin hÂkimiyetiniz, O ’nun kudret ve şerefi sizin kudret ve şerefiniz demektir. Boylece Muhammed sÂyesinde insanların en mes‘ûdu olursunuz!” dedi.
Kureyşliler:
“−Ebû ’l-Velîd! O seni de diliyle sihirlemiş!” deyince Utbe:
“−Benim fikrim budur. Siz nasıl istiyorsanız oyle yapın!” karşılığını verdi. (İbn-i HişÃ‚m, I, 313-314; İbn-i Kesîr, el-BidÂye, III, 111-112)
Hicretin 9. senesinde Medîne ’ye her taraftan heyetler gelmeye başlamıştı. Bu esnÂda, Benî Ukayl kabilesinden Ebû Harb bin Huveylid de, Peygamber Efendimiz ’in yanına geldi. Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- ona Kur ’Ân-ı Kerîm okudu ve İslÂm ’ı anlattı. Kur ’Ân-ı Kerîm ve İslÂm karşısında hayran kalan Ebû Harb:
“–VallÂhi Sen, ya AllÂh ’a, ya da AllÂh ’a kavuşana kavuşmuşsun! Sen oyle sozler soyluyorsun ki, doğrusu, biz onun gibi guzel bir soz hic işitmedik...” dedi.[21]
Kur ’Ân-ı Kerîm nÂzil olmadan evvel, edebiyat fuarlarında cok şiddetli fesÂhat ve belÂğat yarışmaları yapılıyordu. Buna rağmen hic kimse; “Bir benzerini hazırlayıp da Kur ’Ân ile mucÂdele edelim.” diyemedi. Bu meşhur edebiyatcılar, inen Âyet-i kerîmelerin Hak ’tan geldiğini vicdÂnen kabul ettikleri hÂlde, sırf nefsÂniyetleri sebebiyle reddediyorlardı. Kur ’Ân ’ın AllÂh ’ın kitÂbı olduğunu kabûl ediyorlar, fakat -hÂşÃ‚- AllÂh ’ın irÂdesine ve takdîrine yanlışlık izÂfe ediyorlardı. Onların, nefsÂniyete burunmuş akıllarınca, Kur ’Ân, zengin olmayan, yetim ve oksuz birine değil; ya Mekke ’nin zenginlerinden Velîd bin Muğîre ’ye ya da TÂif ’in zenginlerinden Amr bin Umeyr ’e indirilmeliydi. Nitekim Velîd bin Muğîre şoyle demişti:
“−Kureyş ’in buyuğu ve efendisi olan ben, yahut Sakîf ’in ulusu Amr bin Umeyr dururken, Kur ’Ân Muhammed ’e mi inecek?!..” (İbn-i HişÃ‚m, I, 385. Krş. ez-Zuhruf, 31)
HÂlbuki kulların Hak katındaki kıymeti, ne zenginlikle ne de soylulukladır; ancak takv iledir. Kaldı ki, Hazret-i Muhammed Mustaf -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz, soy cihetiyle de onların en şereflisi idi.
Meşhur Arap şÃ‚irlerinden ve ediplerinden Ebu ’l-Al el-Maarrî, Kur ’Ân-ı Kerîm ’in mûcizeliği husûsunda şoyle der:
“İlhÂda sapanlar, hidÂyete kavuşanlar, orta hÂlden ayrılanlar ve doğru yolu bulanlar, butun bunların hepsi, Muhammed -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- ’in getirdiği mûcizevî KitÂb ’ın, her şeyi mağlup ettiğinde ittifak etmişlerdir… CenÂb-ı Hakk ’ın gonderdiği bir Âyet-i kerîme veya onun bir kısmı, her ne zaman en fasih bir sozun arasına konulacak olsa, bu Âyet, karanlığın ortasında parlayan bir yıldız gibi kendini gostermektedir…”
Kur ’Ân ’ın, tesirinden hicbir şey kaybetmeden gunumuze kadar gelen mûcizevî bir kitap olduğuna delil arandığında, tecrube ve muşÃ‚hededen daha acık ve daha bağlayıcı bir delil bulmak mumkun değildir. Zira ilk nÂzil olmaya başladığı gunden zamanımıza kadar, Kur ’Ân ’a meydan okuyabilen kimse cıkmamıştır. Boyle bir şeyi tecrube etmek isteyenler de butun insanlığın huzurunda rezil olarak kıyÂmete kadar kendilerinden ayrılmayacak bir Âr yuklenmişlerdir.[22]
2. Gaybdan Haber Vermesi
Kur ’Ân-ı Kerîm, gayba dÂir pek cok haberler ve işaretler ihtiv eder. Onda gecmişe, hÂle ve geleceğe dÂir işaretler, bilgiler ve atıflar mevcuttur.[23]
İnsanın ilk yaratılış sahnesini, burada cereyan eden hÂdiseleri (Embriyoloji), onceki toplumları, onların hayat hikÂyelerini, kendilerine gonderilen peygamberler ile munÂsebetlerini anlatması, mÂzîye Âit gayb haberleridir.
CenÂb-ı Hakk ’ın zÂt-ı ulûhiyeti, sıfatları, fiilleri, melekler, cinler ve kabir Âlemi, Cennet ve Cehennem ile alÂkalı haberler, bilhassa ehl-i kitÂb, munÂfık ve muşriklerin iclerinden gecirdikleri hîle ve tuzaklar ile psikolojik yapılarını anlatan Âyetler de nuzul zamanıyla alÂkalı gaybî bilgilerdir.
Gayba dÂir haberlerin en muhimleri ise, gelecekte cereyan edecek hÂdiselerin bildirilmesidir. Bu haberlerin, aynen bildirildiği gibi tahakkuk ettiğini tarih de tasdik edince, Kur ’Ân-ı Kerîm ’in, “AllÂmu ’l-Ğuyûb” yani gaybları tam olarak ve en iyi şekilde bilen Allah TeÂl tarafından indirildiğinde şuphe kalmamıştır. Geleceğe dÂir gaybî haberlerin bir kısmı şoyledir:
Firavun, ordusuyla Hazret-i Mûs ’yı tÂkip ederken deniz yarılmış, Mûs -aleyhisselÂm- ve yanındakiler selÂmetle karşıya gecmiş, Firavun ve askerleri de boğulmuştu. Firavun, Kızıldeniz ’in girdaplarında boğulmak uzere iken mecbur kalarak îman halkasına tutunmak istedi. Allah TeÂl ona şoyle buyurdu:
“Şimdi mi (îmÂn ediyorsun)?! HÂlbuki sen, bundan evvel isyÂn etmiş, dÂim fesatcılardan olmuştun! (Ey Firavun!) Biz de bugun seni (cansız bir) beden olarak (karada yuksek bir yere atıp bozulmaktan) kurtaracağız ki, arkandan geleceklere bir ibret olasın! (Bununla beraber) insanlardan bircoğu, bizim Âyetlerimizden cidden gÂfildirler.” (Yûnus, 91-92)
Yakın bir zaman once yapılan araştırmalarda Firavun ’un cesedi bulundu. Şu anda bu ceset, secde vaziyetinde Londra ’daki British Museum ’da 94. salonda sergilenmektedir. Uzerinden binlerce sene gecmesine rağmen curumemiş, insanlara ibret olması icin CenÂb-ı Hak tarafından muhÂfaza edilmiştir.
Hristiyan olan Rumlar ile mecûsî olan İranlılar arasında bir harp vukû bulmuş ve mecûsîler gÂlip gelmişti. Bundan istifade etmek isteyen muşrikler, muslumanlara:
“–İlÂhî kitap sÂyesinde ustun geleceğinizi sanıyordunuz. İşte mecûsîler, Kitap ehli olan Rumları yendiler.” diyerek onların îman ve azimlerini kırmaya calıştılar. Bunun uzerine Allah TeÂlÂ, muşriklere huzun, mu ’minlere surur verecek olan şu Âyet-i kerîmeleri inzÂl buyurdu:
“Elif. LÂm. Mîm. Rumlar yenildi; en yakın yerde. Onlar bu yenilgilerinden sonra gÂlip geleceklerdir, birkac yıl icinde (3 ile 9 yıl arasında). İşler onceden de sonradan da AllÂh ’a Âittir. O gun mu ’minler AllÂh ’ın yardımıyla sevinirler. O mutlak gÂliptir, merhamet ve ihsan sahibidir.” (er-Rûm, 1-5)
O sırada Rumlar oyle zayıf duşmuşlerdi ki, hic kimse, bellerini kıran bu mağlûbiyetin ardından tekrar gÂlip gelebileceklerine ihtimÂl vermiyordu. Ancak Kur ’Ân-ı Kerîm, kuvvetli bir te ’kidle şoyle buyuruyordu:
“Bu, AllÂh ’ın vaadidir. Allah vaadinden caymaz; fakat insanların coğu bilmezler.” (er-Rûm, 6)
Nihayet CenÂb-ı Hak, vaadini gercekleştirdi. Tarihcilerin ittifÂkıyla dokuz seneden az bir zaman icinde Rumlar İranlılara gÂlip geldiler. Aynı gun, muslumanlar da Bedir Gazvesi ’nde muşriklere karşı zafer kazanıp sevindiler.[24] Bu da 4. ve 5. Âyet-i kerîmelerde haber verilen ikinci bir mûcizeydi.
Yine Kur ’Ân-ı Kerîm, Bedir Savaşı ’nda duşman ordusunun mağlup edileceğini[25], bir muddet sonra muslumanların muzaffer olup Mekke ’yi fethedeceğini[26] haber verdi. Bunlar da aynen tahakkuk etti. Buna benzer daha pek cok misal mevcuttur.[27]
Peygamber Efendimiz ’in, kendisi acısından gayb alanına giren bu tur haberleri vahye istinÂd etmeden, onceden haber vermesi imkÂnsızdır. O hÂlde Kur ’Ân-ı Kerîm AllÂh ’ın kelÂmıdır ve butun ifadeleri en doğrudur.
3. İlmî Keşiflere Işık Tutması
Esas maksadı insanı hidÂyete erdirmek olan Kur ’Ân-ı Kerîm ’in cok sayıdaki Âyetinde, bilhassa tevhid akìdesine dikkat cekmek uzere tabiat ilimlerinin sahasına giren konularda verdiği ozlu bilgilerin, daha sonra modern ilim tarafından da keşfedilmesi, onun ayrı bir mûcizevî yonunu teşkil etmektedir. Yani Kur ’Ân-ı Kerîm dÂim onde gidiyor, ilim ise onu ardından tÂkip ediyor.
Âyet-i kerîmede, ilmî araştırmalar yapan, AllÂh ’ın tabiata ve ictimÂî hayata koymuş olduğu değişmez kanunları keşfetmeye calışan Âlimlerin, neticede Kur ’Ân ’ın vahiy mahsulu bir kitap olduğunu gorecekleri ifade edilir.[28] Diğer bir Âyete gore[29] Kur ’Ân-ı Kerîm, ileride ortaya cıkacak bÂzı bilgilere işaret ediyor. İnkÂrcılar ise Kur ’Ân ’ın uslûbunu incelemeden ve geleceğe dÂir verdiği haberlerin gercekleşmesini beklemeden hemen koru korune onu yalanlamaya kalkıyorlar.[30]
İlmî keşiflere ışık tutması, Kur ’Ân-ı Kerîm ’in kıyÂmete kadar butun zaman ve mekÂnlarda devam edecek ayrı bir mûcizesidir. Kur ’Ân-ı Kerîm ’in ihtişÃ‚mını, her seferinde yeniden ispat edip durmaktadır. Nitekim surekli artarak devÂm eden ilmî terakkîler, bu bilgileri devamlı teyid ve tasdik etmektedir. MisÂl kabîlinden şunları zikredebiliriz:
Parmak izlerini inceleyen ilim dalı (Daktiloskopi), parmak uclarının omur boyunca hic değişmeden aynı kaldığını; hicbir insanın parmak ucunun bir başkasınınkine benzemediğini ortaya koymuştur. Bu sebeple emniyet ve hukukta en guvenilir huviyet tespiti, parmak iziyle yapılmaktadır. Bu hakîkat, 19. asrın sonlarında keşfedilip kendisinden istifÂde edilmeye başlanmıştır. HÂlbuki Kur ’Ân-ı Kerîm parmak uclarının bu husûsiyetine asırlar oncesinden şoyle dikkat cekmiştir:
“İnsan, Biz ’im, kendisinin kemiklerini bir araya toplayamayacağımızı mı sanıyor? Evet, toplarız; onun parmak uclarını (بَنَانَهُ) bile butun incelikleriyle yeniden duzenlemeye gucumuz yeter!” (el-KıyÂme, 3-4)
Tayland, Cayn-Mayn Universitesi Tıp Fakultesi Dekanı Prof. Dr. Tajaket Tajason, azapla alÂkalı bir calışma yapmış ve şu neticelere ulaşmıştı:
AzÂbın uzun muddet devÂm edebilmesi icin, deriler ateşte yanıp hissiyat yok olduğunda, onlara yeniden aynı kÂbiliyeti kazandırmak gerekir. Cunku azap, deriler uzerinde gercekleştiği icin, deriler yana yana icindeki sinirler tahriş olur ve devre dışı kalır ki bu, azÂbın artık hissedilmemesi demektir. Zira beyin, idÂre ettiği hissetme işini deri vÂsıtasıyla yapmaktadır.
Bu ilmî neticelere varan Tajason ’a bir gun şu Âyet-i kerîme gosterildi:
“Şuphesiz Âyetlerimizi inkÂr edenleri yarın ateşe atacağız! Onların derileri yandıkca, başka derilerle değiştiririz ki, azÂbı tatsınlar! Allah dÂim ustun ve Hakîm ’dir.” (en-NisÂ, 56)
Âyet-i kerîme, Tajason ’a şok tesiri yaptı. Kur ’Ân-ı Kerîm ’in bir beşer kelÂmı olamayacağını îtirÂf etti. Memleketine donduğunde yaptığı ilk konferansında talebelerinden beş kişi îmÂn etti. NihÂyet kendisi de Riyad ’da yapılan sekizinci tıp kongresinde kelime-i şehÂdet getirdikten sonra sevincle; “Ben de musluman oldum!” diye haykırdı ve bundan sonraki omrunu Kur ’Ân ’a adadı.
Kur ’Ân-ı Kerîm ’de 14 asır evvel şoyle buyrulmuştur:
“…Ne yerde ne gokte zerre (atom) ağırlığınca bir şey Rabb ’inden uzak (ve gizli) kalmaz. Bundan daha kucuğu ve daha buyuğu yoktur ki apacık kitapta (levh-i mahfuzda) bulunmasın!” (Yûnus, 61)
Âyet-i kerîmede atomdan daha kucuk varlıklardan bahsedilmektedir. HÂlbuki atomun parcalanabileceği, daha yakın zamanda keşfedilmiştir. Daha once atomun, maddenin parcalanamayan en kucuk parcası olduğu zannediliyordu.
Buyuk İslam mutefekkiri MevlÂn Hazretleri de (1207 – 1273) asırlar evvel bu hakîkati şoyle haber vermiştir:
“Bir zerreyi (atomu) kesersen, icinde bir guneş ve guneş etrafında donen gezegenler bulursun!”
MevlÂn Hazretleri ’nin MecÂlis-i Seb‘a, Fîhi M Fîh ve Mesnevî isimli eserlerini Fransızca ’ya tercume eden Eva De Vitray Meyerovitch, MevlÂn ’nın mesajlarındaki şifreleri cozmeyi başarmış ender şahsiyetlerden biridir. O şoyle diyor:
“Soylemekten gurur duyuyorum, MevlÂn ’nın son cevirdiğim eseri benim 10 yılımı aldı. HÂrikulÂde guzel ve buyuk bir eserdir bu...
Duşunun, MevlÂnÂ, «Atomu keserseniz guneş sistemini bulursunuz.» diyor. İcinde ve cevresinde donen gezegenler bulunduğunu soyluyor. Ama dikkat etmek gerektiğini de ifade ediyor. Zira bu atomlar ağızlarını actıklarında, butun dunyayı yok edebilecek bir ateşin cıkacağını ilÂve ediyor. Gorulduğu gibi, 13. asırda atom bombasının tehlikelerinden soz ediyor. Dokuz gezegenin bulunduğunu soyluyor. HÂlbuki bilim bunu ancak 1930 ’da ortaya koyabildi. Daha onceleri yedi gezegenin bulunduğu sanılıyordu... Batı ’da Guneş ’in Dunya cevresinde donduğu soylenirken, MevlÂn Dunya ’nın obur gezegenler gibi, kucuk bir gezegen olduğunu soyluyor. Hatt gercekten hÂrikulÂde başka şeyler de soyluyor. Dunyada yaşayan butun canlılar yıldızların etkisindedir. Guneş; bitkilere ve hayvanlara tesir eder, Ay, denize tesir eder gibi ve dahası bilinmeyen bircok şey daha soyluyor…”[31]
MevlÂn Hazretleri, butun ilmini, irfÂnını ve feyzini Kur ’Ân-ı Kerîm ’den ve Peygamber Efendimiz ’in hadîs-i şerîflerinden almıştı.
Âyet-i kerîmelerde CenÂb-ı Hak şoyle buyurur:
“Her şeyden de cift cift yarattık ki, duşunup oğut alasınız.” (ez-ZÂriyÂt, 49)
“Yerin bitirdiklerinden, insanların kendilerinden ve henuz bilmedikleri şeylerden butun ciftleri yaratan AllÂh ’ı tesbîh ve takdîs ederim!” (YÂsîn, 36. Ayrıca bkz. er-Ra‘d, 3)
İlim adamları son zamanlarda keşfetmişlerdir ki, insanlar ve hayvanlar nasıl ciftse, bitkiler ve diğer varlıklar da hep cift cift yaratılmıştır. Atomlar bile cifttir. Onların bir kısmı artı bir kısmı eksi yukludur. Mesel artı elektrik eksi elektriğe akar, ışık yanar; artı bulut eksi buluta akar, yağmur yağar. Bu ilÂhî kÂnun butun mahlûkÂta şÃ‚mildir.
Yakın zamanlarda kÂinÂtın genişlediği, galaksilerin birbirinden muazzam bir hızla uzaklaştığı keşfedildi. Bu kanuna gore koskoca galaksiler, aralarındaki uzaklıkla doğru orantılı bir şekilde birbirinden uzaklaşmaktadır. MeselÂ, bizden 10 milyon ışık yılı uzaktaki bir galaksi, saniyede 250 kilometre hızla bizden uzaklaşırken, 10 milyar ışık yılı uzaktaki bir galaksinin uzaklaşma hızı saniyede 250.000 kilometredir.[32]
Bu duruma Kur ’Ân-ı Kerîm ’de şoyle işaret edilir:
“SemÂyı kendi ellerimizle (kuvvetle ve cok sağlam bir şekilde) Biz bin ettik ve Biz (onu) elbette genişletmekteyiz.” (ez-ZÂriyÂt, 47)
Omrunu tuketip patlayan yıldızların parcaları olan goktaşları semÂnın her tarafına dağılır. CenÂb-ı Hak, Dunya ’yı bunlardan muhafaza etmektedir. Jupiter ve devÂs cekimi ile Saturn, Dunya icin tehlikeli olacak pek cok cismi tutarlar. Zaman zaman bu iki gezegeni aşıp dunyamıza yaklaşan goktaşlarını da Ay ceker. Atmosferi olmadığı icin Ay ’a duşen her goktaşı yuzeye carpar. Bu carpmaların Ay ’da meydana getirdiği kraterleri kucuk bir durbunle bile gorebiliriz.
Ay engelini de aşan goktaşları, eğer cok buyuk değillerse atmosfere girince surtunme sebebiyle yanmaya başlarlar. “Yıldız kayması” da dediğimiz bu hÂdise neticesinde goktaşları, yeryuzune ulaşamadan Mezosfer tabakası icinde un ufak toz zerreleri hÂlinde dağılırlar. Sonra bu toz zerreciklerinin her biri bir yağmur taneciğine cekirdek olur.[33]
Ayrıca dunyanın hareketinden meydana gelerek onu kuşatan manyetik alan ve atmosferin muhtelif katmanları da, Dunya ’yı uzaydan gelen zararlı ışınlardan ve Guneş patlamalarından muhÂfaza eder.
Atmosfer bizi uzaydaki eksi 270 dereceyi bulan akıl almaz soğuktan da muhÂfaza eder. Mesel atmosferi olmayan Ay ’da hava gece eksi 150 derece, gunduz ise artı 100 derece civarında olur. Cunku “korunmuş tavan”ı olmadığı icin Guneş ’ten gelen tum ısı ve ışık, olduğu gibi Ay yuzeyine duşer.
Kur ’Ân-ı Kerîm ’de bu hakîkatlere şoyle işaret edilir:
“Biz, gokyuzunu korunmuş bir tavan gibi yaptık. Onlar ise, oradaki (AllÂh ’ın varlığını gosteren) delillerden yuz ceviriyorlar.” (el-EnbiyÂ, 32)
RahmÂn Sûresi ’nin 19 ve 20. Âyetlerinde:
“İki denizi birbirine kavuşmak uzere salıvermiştir. (Fakat) aralarında bir engel vardır; birbirine gecip karışmazlar! (Kendi yapılarını muhafaza ederler)” buyrulmuştur. Neml Sûresi ’nin 61. Âyet-i kerîmesinde de aynı husûsa işaret edilir.
Bu Âyetlerde bildirilen hakîkat, asrımızda anlaşılan bir Kur ’Ân mucizesidir. Son keşiflerde Akdeniz ile Atlas Okyanusu ’nun birleştiği Cebel-i TÂrık Boğazı ’nda, suların birbirine karışmasına mÂnî olan sudan bir perdenin olduğu tespit edilmiştir. Boylece iki denizin suyu birbirine karışmamakta, her iki taraf da aslî karakterini muhafaza etmektedir. Aynı turden bir su engeli 1960 ’lı yıllarda Aden Korfezi ile Kızıldeniz ’in birleştiği Mendep Boğazı ’nda da keşfedildi. İlmî acıklamaya gore, tuzluluk oranları ve yoğunlukları farklı iki su kutlesi, “yuzey gerilimi” denen bir husûsiyet sayesinde birbirine karışmıyordu.
Bu yaratılış mûcizesinin en buyuk faydası, farklı sularda farklı canlıların yaşamasına munÂsip vasatın sağlanmasıdır.
Yukarıda bahsedilen su engeli, tatlı su nehirlerinin denize dokulduğu halic ve deltalarda gorulur. Hem ust hem de dip akıntılarıyla birbirlerine karışması son derece kolay gorulen nehirler, denizlere dokuldukleri noktalarda asla tuzlu su ile karışmazlar. CenÂb-ı Hak bu iki su arasına birbirine karışmama kanununu koymasa idi, yeryuzundeki tatlı su nehirleri tuzlu deniz suyu ile karışır, iclerindeki ve cevrelerindeki canlılarla birlikte yok olup giderlerdi.
Âyet-i kerîmede buna şoyle dikkat cekilir:
“İki deryayı salıveren O ’dur; şu tatlı, susuzluğu giderir, şu tuzlu ve acı bir sudur. Aralarına da karışmalarına mÂnî olan bir engel, aşılmaz bir sınır koymuştur.” (el-FurkÂn, 53)
Okyanusların dibine inmek, neredeyse uzaya cıkmak kadar zor bir meseledir. İnsanlar, bu iş icin yapılmış husûsî araclar olmadan ancak 70 metre kadar derinlere dalabilirler, bundan sonrası imkÂnsızdır. Bu sebeple denizlerin 200 metre kadar aşağısı neredeyse karanlık, 1000 metreden sonrası ise tamamen koyu bir karanlıktır.
CenÂb-ı Hak bizlere deniz diplerinin, kendi elimizi bile goremeyeceğimiz kadar karanlık olduğunu 1400 sene evvel şoyle haber vermiştir:
“Yahut engin bir denizdeki yoğun karanlıklar gibidir (kÂfirlerin hÂli… Oyle bir deniz) ki, onu dalga ustune dalga kaplıyor; ustunde de bulut... Birbiri uzerine yığılmış karanlıklar... İnsan, elini cıkarıp uzatsa, neredeyse onu dahî goremez. Bir kimseye Allah nur vermemişse, artık o kimsenin aydınlıktan nasîbi yoktur.” (en-Nûr, 40)
Âyet-i kerîmenin başındaki “Engin bir denizdeki yoğun karanlıklar gibidir ki, onu dalga ustune dalga kaplıyor” ifadesi ise bambaşka ve yine yakın zamanda keşfedilen ilmî bir hakîkati haber vermektedir: İc dalgalar…
Okyanus suları derinlere inildikce birbirinden farklı yoğunlukta tabakalardan teşekkul etmiştir. Bu tabakalar arasında tıpkı okyanus yuzeyindeki gibi dalgalar meydana gelmektedir. Bunlara “dip dalgalar” veya “ic dalgalar” ismi verilir. Bu dalgalar cıplak gozle gorulemezler. Ancak, su tabakaları arasındaki sıcaklık ve tuz oranı farkları olculerek anlaşılabilirler.
Butun bu yeni keşifler, hep Kur ’Ân-ı Kerîm ’i tasdik hÂlindedir…
Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- denizci olmadığı gibi, denizde seyahat etmiş de değildir. Ancak Kur ’Ân-ı Kerîm ’de denizlerle ilgili bu ve benzeri Âyetler mevcuttur. Bunlar uzerinde tefekkur ettiğimizde, Kur ’Ân-ı Kerîm ’in vahiyden başka bir yolla Peygamber Efendimiz ’e gelemeyeceğine kanaat getiririz. Zira bir manzara tasviri yapan kişi, ancak yaşadığı veya gezip gorduğu cevredeki unsurları kullanabilir. Kur ’Ân-ı Kerîm, collerle kaplı bir bolgeye indiği hÂlde, onda daha cok coşkun akan nehirlerden, yemyeşil manzaralardan, toprağa can veren yağmur yuklu bulutlardan, bağlardan, bahcelerden, dağlardan ve denizlerden bahsedilir.
Kur ’Ân-ı Kerîm, kÂfirin hÂlini, semÂya doğru yukselirken kalbi sıkışıp daralan bir insanın durumuna benzetir.[34]
Bugun ilmî keşifler, yukseğe cıkıldıkca hava yoğunluğunun azaldığını, basıncın duştuğunu ve oksijenin azaldığını ortaya koymuştur. Bu sebeple insan yukseldikce, nefes almakta zorlanır, sadrı daralıp sıkışır.
Âyet-i kerîmede bu mÂnÂyı ifÂde eden kelimenin telÂffuzu ve mûsıkîsi de aynı mÂnÂyı Âdeta tatbikî olarak insana yaşatmaktadır.
Peygamber Efendimiz ’in devrinde yukseklere cıkacak bir vÂsıta olmadığı gibi, bulunduğu coğrafyada cok yuksek dağlar bile yoktu. O hÂlde boyle bir teşbih ve ifÂde, ancak her şeyi bilen Allah TeÂl ’ya Âit olabilir.
On dort asır evvel nÂzil olan Kur ’Ân-ı Kerîm ’de şoyle buyrulmuştur:
“Biz, ruzgÂrları aşılayıcı olarak gonderdik ve gokten bir su indirdik de onunla su ihtiyacınızı karşıladık...” (el-Hicr, 22)
Bu Âyet-i kerîmenin inişinden asırlar sonra, ruzgÂrların bitkileri ve bulutları aşıladığı keşfedilmiştir.
RuzgÂrlara, “yoğunlaşma cekirdeği” ismi verilen toz zerreciklerini taşımak gibi muhim bir vazife verilmiştir. Deryaların uzerinden kalkan tuz zerrecikleri, collerden savrulan tozlar, yanardağların puskurttuğu kuller, ruzgÂr vÂsıtasıyla atmosferin ust tabakalarına kadar taşınır. Bunlarla havadaki su buharı aşılanarak su zerreleri hÂline gelir. Bunlar olmasa, su buharı yoğunlaşamaz ve dolayısıyla insanlar da yağmurdan mahrum kalır.
Yine, yeryuzundeki sayısız bitki turune ait polenler, cicek tozları ve tohumlar, ruzgÂrlar vasıtasıyla birinden diğerine taşınır. Boylece bitkilerin dollenerek coğalması, neslini devam ettirmesi ve cicek, meyve, sebze gibi urunlerini vermesi sağlanır.
CenÂb-ı Hak, bulutların ağır olduğunu ifÂde buyurur.[35] İlim adamları bulutlardan yağan yağmuru hesaplamışlar, mesela 50 km2lik bir alanı 1 santim kalınlığında kaplayacak yağmurun ağırlığı yarım milyon ton kadar cıkmıştır. Tek bir yağmur bulutunun da 300.000 ton ağırlığında olabileceğini ifade etmişlerdir.
Nûr Sûresi ’nin 43. Âyet-i kerîmesinde de dolu ile şimşeğe ve ikisi arasındaki munÂsebete işaret edilir.
Kur ’Ân-ı Kerîm, bunlar gibi daha pek cok ilmî hakîkate işaret etmiştir ki bunların bir kısmı keşfedilmiş, bir kısmı da hÂl keşfedilmeyi beklemektedir.[36]
Dipnotlar:
[1] İbn-i Kesîr, Tefsîr, [en-NisÂ, 163]; İbn-i Nedîm, Fihrist, Tahran 1966, s. 24. [2] HıtÂmuhû misk: Sona erişi, nihÂyeti misk kokusu gibi guzel olan, en guzel kısmı en sonunda bulunan şeyler icin kullanılan bir ifadedir. Mutaffifîn Sûresi ’nin 26. Âyet-i kerîmesinde zikredilir. [3] el-AlÂk, 1-5; el-Kalem, 1; el-Bakara, 2; ez-Zuhruf, 2; ed-DuhÂn, 2. [4] Muslumanların, Kur ’Ân-ı Kerîm ’i muhÂfaza edip bugune kadar naklederken kullandığı usûl ve metodların ne kadar sağlam olduğunu gormek icin şu eserlere muracaat edilebilir: Prof. Dr. M. M. el-A ’zamî, The History of the Qur ’anic Text from Revelation to Compilation: A Comparative Study with the Old and New Testaments, Leicester: UK Islamic Academy, 2003 (Kur ’an Tarihi: Eski ve Yeni Ahit ile Karşılaştırmalı bir Araştırma, İstanbul 2006); Prof. Dr. M. Hamidullah, Kur ’Ân-ı Kerîm Tarihi, İstanbul 2000 (Le Saint Coran ’ın giriş kısmı). [5] Tirmizî, FedÂilu ’l-Kur ’Ân, 16. [6] Bkz. Muslim, Cuma 49-52, MusÂfirîn 142; Ebû DÂvûd, Buyû 36/3416; İbn-i MÂce, SalÂt 178; Ahmed, III, 432, IV, 9; İbn-i Hacer, İsÂbe, no: 2546 [RÂfî ’ bin MÂlik mad.]; İbn-i İshÂk, Sîret, s. 128… [7] Kur ’Ân-ı Kerîm ’in ezberlenerek muhÂfaza edilmesinin yanında yazılı olarak da bize kadar geldiğini gosteren pek cok delilden ikisi şoyledir:
1) Turkiye ’nin eski Diyanet İşleri Başkanı Dr. Tayyar Altıkulac, 10 yıllık calışma neticesinde orijinal 4 mushaf ile gunumuz Kur ’Ân-ı Kerîm ’ini kelime kelime ve harf harf kontrol ederek, aralarında herhangi bir farkın olmadığını ispat etmiştir. Orijinali Topkapı Sarayı Muzesi ’nde bulunan ve Peygamber Efendimiz ’in ashÂbından Halife Hazret-i Osman ’a izafe edilen Mushaf-ı Şerif ’in IRCICA tarafından hazırlanan husûsî faksimile (tıpkıbasım) nushası ile bugun dunyanın her yerinde okunmakta olan Kur ’Ân-ı Kerîm ’i kelime kelime, harf harf, hatt diş diş kontrol ettiğini ve arada herhangi bir farkın olmadığını tespit ettiğini anlatan Altıkulac, aynı calışmayı KÂhire ’de bulunan ve yine Hazret-i Osman ’a ait olduğu soylenen el-Meşhedu ’l-Huseynî mushafı uzerinde de yaptığını kaydetti. Taşkent, Turk ve İslÂm Eserleri Muzesi ’nde bulunan mushaflar uzerinde de aynı calışmayı yuruttuğunu ifÂde eden Altıkulac şoyle dedi:
“–Bunlar hep ayrı ayrı coğrafyalarda henuz hicretin birinci asrı icinde yazılmış mushaflar. Mushaflar birbirleriyle tam bir benzerlik icinde oldukları gibi, dunyanın her yerinde okunan Kur ’Ân-ı Kerîm ’lerle de aynı benzerliği gosteriyorlar. Kucuk, basit, esasla alÂkası olmayan bÂzı iml farklılıkları var ama esası ilgilendiren hicbir şey yok. Ne fazla, ne eksik! Bunu, muslumanlar icin cok muhim bir sonuc olarak değerlendiriyorum.” (http://www.habervaktim.com/haber/136521/kurani_kerimin_degismedigi_ispatlandi.html 14.08.2010)
2) İstanbul Turk ve İslÂm Eserleri Muzesi ’nde 5 Eylul 2010 tarihinde “1400. yılında Kur ’Ân-ı Kerîm Sergisi” ismiyle bir sergi acıldı. Burada Kur ’Ân-ı Kerîm ’in ceylan derisi uzerine yazılmış ilk nushaları sergilendi. (http://www.habervaktim.com/haber/136864/iste_kuranin_ilk_nushalari.html, 16.08.2010) [8] M. Hamîdullah, Kur ’Ân-ı Kerîm Tarihi (Le Saint Coran ’ın giriş kısmı), s. 23. [9] TafsîlÂt icin bkz. Osman Nûri TOPBAŞ, Rahmet Esintileri, İstanbul 2010, s. 221-372. [10] RummÂnî, en-Nuket fî İ‘cÂzi ’l-Kur ’Ân (SelÂsu ResÂil fî İ‘cÂzi ’l-Kur ’Ân icinde, nşr. Muhammed Halefullah - Muhammed Zağlûl SellÂm), Kahire, ts., s. 101. [11] Kadı IyÂz, eş-Şif bi-Ta‘rîfi Hukûki ’l-MustafÂ, Mısır 1995, I, 227-247. [12] Prof. Dr. Seyyid Kutup, Kur ’Ân-ı Kerîm ’in gonullere tesiriyle alÂkalı şoyle bir h­tı­rasını nakleder: “Yaklaşık on beş sene onceydi (1948 yılları). Biz altı muslumandık. Bir Mısır gemisiyle Atlas Okyanusu ’nun engin suları uzerinden New York ’a gidiyorduk. Kadınlı-erkekli yuz yirmi yabancı yolcunun icinde bizden başka musluman yoktu. Okyanusun uzerindeyken Cuma vakti geldi. Bir İngiliz olan gemi kaptanı, Cuma namazımızı kılmamıza izin verdi. Geminin “vazife” başında bulunmayan musluman tayfalarına, aşcılarına ve hizmetcilerine de bizimle namaz kılmaları icin izin verdi. Musluman personel buna cok sevinmişti. Cunku gemide ilk olarak Cuma namazı kılınıyordu. Cuma hutbesini ben okudum ve namazı da ben kıldırdım. Yabancı yolcuların coğu etrafımızda halkalanmış, namaz kılışımızı seyrediyorlardı!.. Namazdan sonra yabancı yolcuların coğu, “DuÂnız kabul olsun.” diyerek bizi tebrik etmeye geldiler. Zira onların namazımızdan anladıkları en ileri şey duÂydı! Yalnız bu kalabalığın icinden, Yugoslavyalı hristiyan bir hanım, hÂdiseden ciddî bir şekilde etkilenmiş ve ibadetimizin tesirinde kalmıştı. Duygularına hÂkim olamıyor, gozyaşlarını tutamıyordu. Yanımıza gelerek, gonulden bir sıcaklıkla bizi tebrik etti. Duzgun olmayan bir İngilizce ile konuşuyor, bizim namazımızın derin tesiriyle, namazdaki huşû, intizam ve mÂnevî hava ile kendinden gectiğini ifade ediyordu! [13] HattÂbî, BeyÂnu İ‘cÂzi ’l-Kur ’Ân, s. 24, 64. Suyûtî, el-İtkÂn, IV, 14-16. [14] BÂkıllÂnî, İ ’cÂzu ’l-Kur ’Ân, Beyrut 1988, s. 50-68. [15] Suyûtî, el-İtkÂn, IV, 9. [16] RÂfiî, İ‘cÂzu ’l-Kur ’Ân, s. 131 vd. [17] Suyûtî, Mu ’tereku ’l-AkrÂn fî İ‘cÂzi ’l-Kur ’Ân, I, 3. [18] Bûtî, RavÂi‘, s. 160. [19] Recez: Arap şiirindeki aruz bahirlerinden biridir. [20] Fussilet, 13. [21] İbn-i Sa ’d, I, 302-303; İbn-i Esir, KÂmil, II, 286; İbn-i Haldun, TÂrih, II, 2, 51. [22] Bkz. Bûtî, RavÂi ’, s. 126, 129, 130; Karacam, İsmÂil, Sonsuz Mu ’cize Kur ’Ân, s. 159-175; Hacımuftuoğlu, Nasrullah, Kur ’Ân ’ın BelÂğati ve İ‘cÂzı Uzerine, s. 58-62, 90. [23] Salah Abdulfettah HÂlidî, el-Beyan fî İ‘cÂzi ’l-Kur ’Ân, AmmÂn 1991, s. 234; Yavuz, “İ‘cÂzu ’l-Kur ’Ân”, DİA, XXI, 405. [24] Bkz. Tirmizî, Tefsîr, 30/3191-3194; Ahmed, I, 276; Kurtubî, el-CÂmi, XIV, 3. [25] el-Kamer, 45. [26] el-Feth, 16, 27. BÂzı misaller icin bkz. Yûsuf el-HÂc Ahmed, Mevsûatu ’l-İ‘cÂzi ’l-İlmî fi ’l-Kur ’Âni ’l-Kerîm ve ’s-Sunneti ’l-Mutahhara, Dımeşk, 2003, s. 20-24. [27] Tafsîlat icin bkz. Osman Nûri Topbaş, Rahmet Esintileri, s. 279-293. [28] Bkz. Sebe ’, 6. [29] Bkz. Yûnus, 39. [30] Alûsî, Rûhu ’l-MeÂnî, XI, 119-120, (Yûnus, 39). [31] http://www.medyapazari.com/turkiye/atom-bombasinin-tehlikelerinden-haberdar.html [32] Prof. Dr. Osman Cakmak, Bir Cekirdekti KÂinat, İstanbul 2005, s. 28. [33] Cakmak, a.g.e., s. 94, 127. [34] Bkz. el-En‘Âm, 125. [35] el-A‘rÂf, 57. [36] Kur ’Ân ve ilim mevzuunda tafsilÂt icin bkz. Osman Nûri Topbaş, Rahmet Esintileri (Genişletilmiş yeni baskı), İstanbul 2010, s. 293-372 (http://www.islamiyayinlar.net/content/view/106/8/); Dr. Maurice Bucaille, La Bible le Coran et la science: les ecritures saintes examinees a la lumiere des connaissances modernes, Paris: Seghers, 1980 (The Bible, the Qur ’an and science, trc. Alastair D. Pannell, Karaci, t.y.); Afzalurrahman, Quranic Sciences, London 1981; Prof. Dr. Omer Celik, Tek Kaynak İki Irmak: Kur ’Ân ’dan Teknolojik Yansımalar, İstanbul 2009; İmÂduddin Halil, “The Qur ’an and Modern Science: Observations on Methodology”, The American Journal of Islamic Social Sciences, 1991, Vol. 8, No. 1, s. 1-13; Prof. Dr. Vahiduddin Han, İslÂm Meydan Okuyor, İstanbul 1996; M. Sinan Adalı, Kur ’an Mucizeleri, İstanbul 2010.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Hak Din İslam, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan