Buyuk Doğu Mimarı Ustad Necip Fazıl Kısakurek, 1930'da yazdığı "Tabut" şiiri ile dunya hayatındaki "son yolculuğu" anlatıyor bizlere.
TABUT

Tahtadan yapılmış bir uzun kutu; Baş tarafı geniş, ayak ucu dar. Cakanlar bilir ki, bu boş tabutu, Yarın kendileri dolduracaklar.

Her yandan kuculen bir oda gibi, Duvarlar yanaşmış, tavan alcalmış. Sanki bir taş bebek kutuda gibi, Hayalim, icinde uzanmış kalmış.

Cılız vucuduma tam gorunse de, İcim, bu dar yere sığılmaz diyor. Geride kalanlar hep dovunse de, İnsan birer birer yine giriyor.

Olenler yeniden doğarmış; gercek! Tabut değildir bu, bir tahta kundak. Bu ağır hediye kime gidecek, Cakılır cakılmaz ustune kapak?

[1930]

Necip Fazıl Kısakurek
İslam ve İhsan