Su kendine sırdaş arıyordu


-Once buluta verdi sırrını.
-Ağır geldi sır buluta.
-Sağanak sağanak doktu suyun tum sırlarını.
-Sonra gole gitti su.
-Ona anlattı derdini.
-Bu arada bulut suyun sırrını tekrar tekrar yağmur yapıp, dolu yapıp, kar yapıp savurduğu icin , zaman zaman utanıyordu
gol ve suyun sırrı iyice acığa cıkıyordu.
-Sonra nehre ulaştı suyun sırrı.
-Nehir aldı suyun sırrını cekti gitti.
-Dereye verdi.
-Dere biraz daha yavaş olsa da nehirden , O da ***urdu suyun sırrını bir başka bilinmeze..
-Cağlayanlar, şelaleler,akarsular..
-Hepsi kayboluyordu bir anda.
-Sonra bir gun su takip etti dereyi.
-Dereye, okyanusa kavuşunca farketti su, butun sırlarının akarsularla, cağlayanlarla,ırmaklarla...
okyanusa taşındığını.
-Karar verdi su. Sırrını okyanusa verecekti.
- Oyle de yaptı zaten.Tum sırlarını okyanusa verdi.
-Artık suyun sırrını okyanustan başkası bilmiyordu.

-Ne taşıdı okyanus, ne bir başkasına anlatdı suyun sırrını, ne de kurudu....

-Gecen karşılaştık suyla.
-Bir bardaktaydı. -
-Suskundu.

-Ne yaptımsa konuşturamadım.


-Ben,tam giderken '' Dur !'' dedi ..su.

-Durdum!

'' OKYANUS YUREKLİ DOSTLAR bulmadan sakın konuşma! Taşıyamazlar ,kaldıramazlar senin yukunu,canını yakarlar,utandırırlar....'' dedi.