Doğum esnÂsında ikizleri ile beraber vefÂt eden bir annenin dramı.Mesnevî şÃ‚rihi TÂhiru ’l-Mevlevî, doğum esnÂsında ikizleri ile beraber vefÂt eden bir annenin dramından cok duygulanır. AkrabÂlarını araştırıp buldurur.
“–Ben bu uc mevtÂya tÂziye olarak bir kabir taşı kitÂbesi yazdırmak istiyorum!” der ve anne yureğinin şefkat ve merhametini şu dortluğu ile cok icli bir şekilde ifÂde eder:
Bir KitÂbe-i Seng-i MezÂr:
Dunyada der-Âğûşa ecel vermedi imkÂn,
Etti beni hem-makber iki yavrucuğumla.
Artık tutarak dest-i yetîmÂnelerinden,
Geldim sana Rabb ’im, iki oksuz cocuğumla...
“Bir mezar taşı kitÂbesi: Ecel, beni iki yavrucuğumla kabir yolcusu eyleyerek şu dunya hayÂtında (onları doya doya) kucaklamaya imkÂn vermedi. Ey Rabbim! Ben de yetim ellerinden tutup o iki oksuz cocuğumla Sana geldim...”
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Faziletler Medeniyeti 2, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan