HayÂtın med-cezirleri karşısında hamd, rızÂ, teslîmiyet ve şukur gostereceği yerde nankorluk, şikÂyet, îtiraz ve nÂdanlık gosteren bir gonul, Allah ile beraberlik hassÂsiyetini kaybetmiş demektir.Bir kul, ne kadar Rabbiyle beraberse, Rabbi ona, şÃ‚n-ı ulûhiyetinin fazlı ve keremiyle daha cok yakın olur. Zira CenÂb-ı Hakk ’ın kuluna olan muhabbetinin beşer idrÂkine sunulmuş bir misÂlini nakleden bir hadîs-i şerîfte ifÂde edildiği uzere; bir kul, Rabbine bir karış yaklaşırsa, Rabbi ona bir arşın yaklaşır. Kul Rabbine yuruyerek giderse, Rabbi ona koşarak gider. O ’nu zikrettiği her yerde onunla olur, rahmet ve yardımını ondan esirgemez.

Şu bir hakîkattir ki maddî-mÂnevî huzur ve refah icinde iken Rabbini unutmayan ve O ’nunla beraber olan bir gonul, herhangi bir sıkıntıya uğradığında da Rabbini yanında bulur. Kul, imtihan edildiği zorluk ve sıkıntıya sabredip ecrine tÂlip olursa, Allah ona sabır ve sebatı kolaylaştırır. Şayet kurtulmayı dilerse, Allah ona nusret ve rahmetiyle kÂfî olur.

GAFLETE DUŞMEMİŞ DUÂ

Allah TeÂlÂ, FÂil-i Muhtarʼdır, yani fiilinde serbesttir. O, kullarını nîmetle de mahrûmiyetle de denemeye tÂbî tutar. Ağır imtihanlarda bile kulun Rabbiyle olması, onun îmanda sadÂkatinin tescîlidir. Bunun icindir ki CenÂb-ı Hak en buyuk imtihanları en sevdiği kullarına vermiştir. Âyet-i kerîmede buyrulur:

“Yoksa siz, kendinizden once gelip gecenlerin hÂli (uğradıkları sıkıntılar) başınıza gelmeden cennete girivereceğinizi mi sandınız? Onlara oyle yoksulluk­lar, oyle sıkıntılar dokundu ve oyle sarsıldılar ki, hatt peygamber ve berabe­rindeki îmÂn edenler; «AllÂh ’ın yardımı ne zaman?» derlerdi. Bak işte! Ger­cekten AllÂh ’ın yardımı yakındır.” (el-Bakara, 214)

Bu sebeple bir muslumanın, meşakkat veya zorluklarla karşılaştığında umitsizce sızlanmaya ve; “Kulu olduğum Allah nicin bu zor zamanımda yanımda değil?” nevinden ucu kufre sarkan isyan ifÂdeleri kullanmaya asl hakkı yoktur. Zira bu imtihan Âleminde Allah kulunu imtihan eder; -hÂşÃ‚- kul Rabbini değil! Bu sebeple hayÂtın zorluklarıyla karşılaşan bir mu ’min;

“…Mahzûn olma, Allah bizimle beraberdir...” (et-Tevbe, 40) Âyetindeki maiyyet telkînini hatırlayıp CenÂb-ı Hak ’la beraberlik ve dostluğun huzurunu yaşamalıdır. Dunya imtihanında en cok cile cemberinden gecen peygamberler ve sÂlih kullar da dÂim bu huzuru yaşamış ve tevzî etmişlerdir.

Unutmamak gerekir ki gonulleri Allah ile olan kÂmil mu ’minlere, dunyada da Âhirette de huzun ve korku yoktur. CenÂb-ı Hak, onlara son nefeslerinde olan ikrÂmını ve uhrevî mujdeleri şoyle bildirir:

“Şuphesiz, Rabbimiz Allah ’tır deyip, sonra dosdoğru yolda yuruyenlerin uzerine melekler iner. Onlara; «Korkmayın, uzulmeyin, size vaad olunan cennetle sevinin.» derler.” (Fussilet, 30)

Kaynak: Osman Nûri Topbaş, Hak Dostlarının Ornek AhlÂkından 2, Erkam Yayınları, 2012
İslam ve İhsan