Arjantinli unlu golfcu Robert Vincenzo yine bir odul kazanmış, odulunu alıp kameralara poz vermiş. Ardından kulubune uğramış, eşyalarını toplayıp otoparktaki arabasının yanına doğru yurumuş. O sırada yanına bir kadın yaklaşmış. Vincenzo'yu kutladıktan sonra ona kucuk bir bebeği olduğunu, bebeğin cok hastalandığını ve hastane masraflarını karşılayamadığını onun her gun biraz daha olume yaklaştığını anlatmış, bir cırpıda.

Kadının anlattıkları Vincenzo'yu cok etkilemiş. Hemen cek defterini cıkarmış ve turnuvadan kazandığı paranın bir bolumunu yazıp imzalamış. Ceki kadına uzatmış. O sırada kadına "Umarım bebeğinin iyi gunleri icin harcarsın" demiş.

Ertesi hafta Vincenzo kulupte oğle yemeğini yerken Golf Derneği'nin bir uyesi yanına yaklaşmış ve "Otoparktaki cocuklar, gecen hafta siz turnuvayı kazandığınız gun bir kadının yanınıza yaklaştığını ve sizinle konuştuğunu soylediler" demiş.

"Evet" demiş Vincenzo, "Bunun nesi garip?"

"Garip değil tabi ki" demiş adam, "Ama size bir haberim var o kadın bir sahtekÂrmış. Sizin gibi zengin kişilere yaklaşıp hasta bir bebeği olduğunu soyleyip para koparırmış. Korkarım sizden de koparmış."

Vincenzo şaşkınlıkla "Yani olumu beklenen bir bebek yok mu?" demiş.

"Yok" demiş adam.

"İşte bu hafta duyduğum en iyi haber" demiş Vincenzo, bir cığlık atarak...

İşte buna bakış acısı farkı diyoruz. Kimi parasını kaybettiğine uzulur, ama kimi de Vincenzo gibi olumu bekleyen bir bebek olmamasına sevinir. Aynı pencereden dışarı bakan iki kişiden biri sokaktaki camuru, diğeri gokyuzundeki yıldızları gorebilir. Secim bizlere aittir.