Sahabe Efendilerimiz Kuran'ı nasıl okurdu? Onlar Kuran okumayı nasıl anlayıp, amel ettiler? Sahabenin Kuran'a bağlılığı ve Kuran'ı okumaya, anlamaya ve yaşamaya verdiği onem...AshÂb-ı kirÂm, Kur ’Ân ’ı anlamak icin tefekkure yoğunlaşmış, AllÂh ’ın Âyetleri uzerinde derin derin duşunerek ve onları hayatlarına tatbik ederek okumuşlardır.
BAKARA SURESİNİ 12 SENEDE TAMAMLADI Hazret-i Omer -radıyallÂhu anh- ’ın şu sozu buna tipik bir misaldir: “Bakara Sûresi ’ni on iki senede tamamladım ve şukur olarak bir deve kurbÂn ettim.” (Kurtubî, I, 40)
Hazret-i Omer ’in oğlu Abdullah -radıyallÂhu anh- da, Bakara Sûresi ’ni oğrenip hayÂtına tatbik icin Âyetleri uzerinde tam sekiz sene calışmıştır. (Muvatta ’, Kur ’Ân, 11) Zira onlar Kur ’Ân-ı Kerîm ’i; ferÂizini, ahkÂmını ve bunlara taalluk eden şeyleri oğrenerek okuyorlardı. Âyet-i kerîmeleri tefekkurde derinleşip hayatlarına intikal ettiriyorlardı. (KettÂnî, TerÂtib, II, 191)
Bir zÂt, Zeyd bin SÂbit -radıyallÂhu anh- ’a gidip, Kur ’Ân-ı Kerîm ’in bir haftada hatmedilmesi husûsunda ne duşunduğunu sormuştu. O da; “-İyi olur.” dedikten sonra şoyle devam etti:
“−Fakat ben onbeş veya yirmi gunde bir hatim yapmaktan daha cok hoşlanırım. Neden diye sorarsan, bu takdirde Kur ’Ân uzerinde iyice duşunup mÂnÂlarını daha iyi anlayabilirim.” (Muvatta ’, Kur ’Ân, 4; İbn-i Abdilberr, İstizkÂr, Beyrut 2000, II, 477)
Abdullah bin Mes ’ûd -radıyallÂhu anh- da şoyle demiştir:
“Kim ilim istiyorsa Kur ’Ân ’ın mÂnÂlarını tefekkur etsin! Onun tefsîri ve kıraati uzerinde yoğunlaşsın! Zira Kur ’Ân ’da oncekilerin ve sonrakilerin ilmi mevcuttur.” (Heysemî, VII, 165; Beyhakî, Şuab, II, 331)
İMAN BEDEVİNİN KALBİNE GİRDİ Bir bedevî Allah Rasûlu -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- ’in mubÂrek ağzından:
“Kim zerre miktarı hayır yapmışsa onu gorur. Kim de zerre miktarı şer işlemişse onu gorur.” (ez-ZilzÂl, 7-8) Âyet-i kerîmelerini dinlemişti. Buyuk bir hayretle:
“–Ey AllÂh ’ın Rasûlu, zerre ağırlığınca mı?!” diye sordu.
Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem-:
“–Evet.” buyurdu. Bir anda hÂli değişiveren bedevî:
“–Vay benim kusurlarım!” diye Âdeta inledi. Ve bu sozlerini defalarca tekrarlayıp durdu. Sonra da işittiği Âyetleri tekrar ederek kalkıp gitti.
Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- onun ardından:
“–Îman bu bedevînin kalbine girdi.” buyurdu. (Suyûtî, ed-Durru ’l-Mensûr, VIII, 595)
Kaynak: Osman Nûri Topbaş, Kainat, İnsan ve Kuran'da Tefekkur, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan
Tek Başına Bir Ummet Olan Sahabe
Sahabeyi Sevmenin Onemi