SEVGİYİ DUYMAK


"Bebeğimi gorebilir miyim?" dedi yeni anne. Kucağına yumuşak bir bohca verildi. Mutlu anne, bebeğinin minik yuzunu gormek icin kundağını actı ve şaşkınlıktan adeta nutku tutuldu!

Anne ve bebeğini seyreden doktor hızla arkasını dondu ve camdan bakmaya başladı. Bebeğin kulakları yoktu...

Muayenelerde, bebeğin duyma yetisinin etkilenmediği, sadece gorunuşu bozan bir kulak yoksunluğu olduğu ortaya cıktı. Arada yıllar gecti, cocuk buyudu ve okula başladı. Birgun okul donuşu eve koşarak geldi ve kendisini annesinin kollarına attı. Hıckırarak ağlıyordu...

Bu onun yaşadığı ilk buyuk hayal kırıklığıydı; ağlaması devam ederken annesine: "bugun okulda arkadaşlarım bana ucube dedi..."

Kucuk cocuk bu kadersizliği ile buyudu. Arkadaşları tarafından seviliyordu ve oldukca başarılı bir oğrenciydi. Sınıf başkanı bile olabilirdi, eğer insanların arasına karışabilmiş biri olsaydı. Annesi, her zaman ona "insanların arasına karışmalısın!" diyordu, ancak aynı zamanda yureğinde derin bir acıma ve şefkat hissediyordu.

Delikanlının babası, aile doktoru ile oğlunun sorunu hakkında goruştu; "Hicbirşey yapılamaz mı?" diye sordu. Doktor "eğer bir cift kulak bulunabilirse, organ nakli yapılabilir" dedi. Boylece genc biri icin kulaklarını feda edebilecek biri aranmaya başlandı. iki yıl gecti bir gun babası "hastaneye gidiyorsun oğlum, annen ve ben sana kulaklarını verecek birini bulduk ancak unutma bu bir sır" dedi.

Operasyon cok başarılı gecti ve adeta yeni bir insan yaratıldı. Yeni gorunumuyle psikolojiside duzelen genc, okulda ve sosyal hayatında buyuk başarılar elde etti. Daha sonra evlendi ve diplomat oldu.

Yıllar gecmişti, birgun babasına gidip sordu: "Bilmek zorundayım, bana bu kadar buyuk bir iyilik yapan kişi kim? Ben o insan icin hicbirşey yapamadım..."

"Birşey yapabileceğini sanmıyorum..." dedi babası, "fakat anlaşma kesin, şu an oğrenemezsin, henuz değil..."

Bu derin sır yıllar boyu gizlendi. Ancak birgun acığa cıkma zamanı geldi...
Hayatının en karanlık gunlerinden birinde annesinin vefat haberini aldı ve hemen onun yanına koştu. Annesinin cenazesi başında babasıyla birlikte bekliyordu. Babası yavaşca annesinin başına elini uzattı; kızıl kahverengi saclarını elleriyle geriye doğru itti; annesinin kulakları yoktu. "Annen hicbir zaman sacını kestirmek zorunda kalmadığı icin cok mutlu oldu" diye fısıldadı babası...

"Ve hic kimse, annenin daha az guzel olduğunu duşunmedi di mi?"



Gercek guzellik fiziksel gorunuşe bağlı değildir, ancak kalptedir!

Gercek mutluluk, gorduğun şeyde değil, asil gorunmeyen yerdedir... Gercek sevgi, yapıldığı bilinen şeyde değil,yapıldığı halde bilinmeyen şeydedir