bir duruşu olmalı insanın hayata karşı duruş
.


Hayata karşı bir duruşu olmalı insanın.Prensibleri,tabuları olmalı diye duşunuyorum..
Hic biri olmazsa ozgurluk doyumsuzluk yaratır.Yaşadığın hayattan zevk alamaz hala gelirsin.Cunku hic birşey yetmez olur...Onun icin zamana ayak uydurmak ve onun onune gecmemek gerekir..
Ama artık oyle hal almışki yaşantımız,zamanı hızlandırmışız.Herşeyi cok cabuk yaşıyor ve tuketiyoruz.Aşklarımızı,telefonlarda,internette yaşamaya calıştığımız gibi.Bence asıl sorun bu..
Şimdi bakıyorumda dunyanın neredeyse %25 i sinir hastası olup cıkmış.Bunun nedenide dediğim gibi,zamanın onune gecmek,zamandan bir adım otede olmak..Bunu kaldırabilecek bir yapıda değiliz..
Ve kaldırayamayanların halinide goruyoruz zaten.Ya bir koşede hayatını uyuşturucu ve alkole bağımlı olarak geciriyor,yada ilac bağımlısı olup zamanın akışı umitsizce seyretmekle yetiniyor..
Neden kendi hayatımızı mahvetmeye,yok etmeye calışıyoruz..Oysa sadece bir tek hayatımız var,neden olamayan bir dunyayı var etmeye calışıyoruz anlamıyorum?İyi yada kotu aldığımız nefesin bile tadını cıkarmaya calışmalıyız.
Herşey kendini sevmekte başlıyor,sonra zaten hayat anlam kazanır değerini biliriz,sonrada sever seviliriz....