Namazın hikmetleri nelerdir? Namazın dinî, ferdî, sosyal ve pedagojik vb. faydaları.Namaz, AllÂh ’ın verdiği sayısız nimetlere karşı bir şukur olmak uzere meşrû kılınmıştır. Namazın dinî, ferdî, sosyal ve pedagojik pek cok faydaları vardır:
NAMAZIN HİKMET VE FAYDALARI a) Dinî hikmetleri: Namaz, Allah ile kul arasında bağ kurmaktır. Bu bağ, dinin direği ve temelidir. Beş vakit namazı şartlarına uygun olarak ve vaktinde kılanların, buyuk gunah işlememeleri durumunda, diğer gunahlarının affedileceği Âyet ve hadislerle sÂbittir. Kur ’Ân-ı Kerîm ’de şoyle buyurulur: “Ey Muhammed! Sana vahyolunan kitabı oku. Namazı dosdoğru kıl. Şuphesiz ki namaz, insanı fuhuştan ve kotu şeylerden alıkoyar. AllÂh ’ı anmak elbette en buyuk bir ibadettir. Allah ne yaptığınızı cok iyi bilir.” [1] “Namazlarında huşû icinde bulunan muminler kurtuluşa ermişlerdir.” [2]
Hz. Peygamber: “Sizden birinizin kapısı onunden bir nehir aksa ve her gun beş kere bu nehirde yıkansa, kendisinde kir diye bir şey kalır mı?” diye sormuş, sahabîler; “Hayır kalmaz” demişlerdi. Bunun uzerine, Rasûlullah (s.a.v.) şoyle buyurdu: “Beş vakit namaz da boyledir. Suyun kirleri temizlediği gibi gunahları temizler.” [3] Kılınan namazların, buyuk gunahların dışında kalan kucuk gunahlar icin kefaret olduğu bir hadiste şoyle ifade edilir: “Buyuk gunah işlenmediği surece, beş vakit namaz ile cuma namazı, diğer cumaya kadar, arada işlenen gunahları orter.” [4]
b) Ferdî hikmetleri: Namaz kulu AllÂh ’a yaklaştırır. Ruhu ve iradeyi guclendirir. Kişiyi sabır ve şukre alıştırır. Her gun belli aralıklarla namaza duran mu ’min, dunyanın hırs, kotuluk ve gosterişlerinden korunmuş olur. Huşû icinde kılınacak namaz; ihlÂs, takv ve guzel ahlÂkın meydana gelmesini sağlar.
c) Sosyal hikmetleri: Namaz ırk, renk, dil ve ulke ayırımı gozetmeksizin mu ’minleri bir safta toplar ve toplum şuurunu guclendirir. Sosyal dayanışmayı gercekleştirir, cemaat birliğini sağlar.
Dipnotlar:
[1] Ankebût, 29/45. [2] Mu ’minûn, 23/1. [3] BuhÂrî, MevÂkît, 6; Muslim, MesÂcid, 283; Tirmizî, Edeb, 80, 90; NesÂî, SalÂt, 7; İbn MÂce, İkÂme, 193. [4] Muslim, TahÂre, 14, 15; Tirmizî, MevÂkît, 46; İbn MÂce, TahÂre, 79, 106; A. İbn Hanbel, II, 229, 359, 400.
Kaynak: Prof. Dr. Hamdi Donduren, Delilleriyle İslam İlmihali 1, Erkam Yayınları
İslam ve İhsan