Kucukluğumden bu yana yapma denilen herşeyi yaptım. Hala daha devam ediyorum yapmaya.

"Yaşamak" guzel bir deneyim buyukler icin, ama yaşayan kişi cocukları olmadığında…

Bazen tutamıyor karşınızdaki insan kendisini ve işte o zaman devreye giriyor; "Yapma cocuğum!" , "Yanlış yoldasın!", "Ben yaptım sen yapma!" gibi yersiz soylendiğinde sacma olduğuna inandığım, yeri geldiğinde de insana "Keşke" dedirtebilecek kadar gercekci kelimeler.

Pek sevmesek de bu kelimelerle birbirimizi, bir omur onlarla geciyor... ve gecmek zorunda…

Elden ne gelir? Buyukler hep buyuk, kucukler hep kucuk. Değişen hicbir şey yok.

Tek fark: verilen oğutlerin her sene değişmesi…

Bir yaşından itibaren, "Yemeğini ye, ağlama, sus" gibi kelimelerle başlayan oğutler, olene kadar devam ediyor.

İşin en komik, ilginc ve bazı konularda da acı verici yanı ise insanların etrafındakileri "yapma"' lara boğup, butun yapma dediklerini kendilerinin yapmaları.

Kim ne duşunuyor, bilmiyorum, ama hic hak vermiyorum boylelerine!

Hatta bazen oyle durumlar oluyor ki, sonunda kotu birşey olcağını bilse bile insan, yapmak ve gormek istiyor. Yani en azından ben oyle istiyorum.

Etrafımda birileri bana "yapma" dedikce, daha cok yapasım geliyor…

Yaşayıp gormek istiyorum…

Boyle boyle alışacağım hayatın acı veya tatlı suprizlerine.

Bazı şeyleri, sonunda pişman olcağımı bilsem bile yapmak istiyorum, yapıyorum da... ama genellikle bana "yapma" diyenler haklı cıkıyor!

Orneğin sigara: kullanma yaşının on-onbir'lere duştuğu, herkes tarafından icilen ama "bırakılmak istenen" ( bir turlu de bırakılmayan) gercekten kotu birşey.

Icilen her sigaranın hayatınızdan on beş dakika aldığını bile bile iciyorsunuz, başladığınız icin pişman oluyorsunuz, "Cok lanet birşey bu sigara, nefret ediyorum, ııııyy… " diyorsunuz ama bırakmak icin de hicbir şey yapmıyorsunuz.

Kucukken, evde her bulduğum sigarayı kırıp camdan aşağı fırlatıyordum… Ama bir donem elime sigara almayı denediğimi de hatırlıyorum. Gercekten pişmanlık verici, acı bir durum…

Ama biz, butun genclerin buyukler tarafından, "Sakın başlama!", "Yakalarsam parcalarım!" gibi cumlelerle uyarıldığı fakat bu cumleyi her sarf edenin kendisinin de sigara ictiği bir ulkede yaşıyoruz.

Hani hep derler ya, "cocuklar neyi gorduyse onu ornek alır" diye, aynen oyle!...

Madem sigara icmemi istemiyorsun...sen de icmeyeceksin!

Madem oraya gitmemi istemiyosun, zamanında sen de gitmeyecektin!

Madem saygı gormek istiyorsun, sen de saygı gostereceksin!...