Calışan kadın anne olursa


İzlenme rekoru kırar icabında!

Tabi eğer filmi cekilirse.



Ben Yonca,

Gunduzleri ozel bir şirkette – bu tanım da evlere şenlik ya, neyse – satış uzmanı, geceleri de ek olarak “Vampirella Yazar” bir kadınım.

İki cocuk annesiyim. (Cok şukur. Maşallah, tu tu tu!)

Yakındır, bu tempoyla tımarhanelik olacağım. (Allah korusun)

Karı koca gelmişiz gurbet ellere, ben de girmişim işe. (Cok şukur)

Bazen toplantıda dalmışım, aklımdan havalara yazıyorum; ama soru gelince ayılıp cevabı yapıştırıyorum “Hayır. Aylık net karımız gecen sene bu doneme gore %12 artışta” diye.

Hayatım tarhana gibi. Corba.

Size gecenlerde yaşadığım bir gunumu anlatabilir miyim?

Paylaşıp azıcık rahatlayabilir miyim?

İcimdeki huzunlu yorgun virusu sanal aleme atıp iyileşebilir miyim?

Noktama virgulume dokunmadan - cunku şu an cocuklarımla başbaşa olmanın tadındayım - buyrun “surc-i lisanım affola” diyerek karşınızdayım...

***

Zaman: Gece
Mekan: Ofis
Saat: Gece gec

Sabaha raporumu yetiştirmek icin calışıyorum. Dun de uykusuzdum, ondan onceki gun de.

Suratımı yorgunluktan sivilce basmış, uyusam gecer herhalde.

Zaman: Ertesi Gun
Mekan: Ofis, Yonca’ nın beyni
Saat: Toplantıya az kala

Of kızımın gozu şişti. Nedenini henuz bilmiyorum. Arpacıktan şupheleniyorum.

Oğlum da ateşliydi. Neden demeyin, henuz bilmiyorum. Cocuk bu. Okuldan aldı virus yine, sinir oluyorum. “Okula başlayan cocuk ilk 9 ayın dokuzunu da hasta gecirir” kuralını ezberledim, paniklemiyorum.

Sevda – cocuklarımızın anne yarısı - fuarda calışmak durumunda kalınca, cocuklara bugunluk, pek az İngilizce konuşan “Suci” bakıyor.

Suci arayıp zar zor telefonda “erkek sıcak” deyince, oğlumun hala ateşi olduğunu anlayıp komşumu arıyorum, caresizce.

Komşum bize koşuyor – sağolsun - oğlumun ilacını veriyor.

Zaman: Oğle
Mekan: Toplantı salonu
Saat: Toplantıda

Komşum - Allah ne muradı varsa versin, amin - arıyor beni. İş kadını Yonca olarak toplantıdayım ve telefonu acamıyorum, kıvranıyorum.

Elim ayağım ter icinde, karşımda duruyor tum patronlar ve satış ekibi.

Komşum cin gibi, e Turk tabi!

Beni de iyi tanıyor, halimi biliyor. Cebime sms atıyor “Endişelenme burdayım. Kızın goz şiş doktor???” diye.

Yonca kahrolaraktan doktordan randevu almaya calışmakta. Kuvvetli kadın olması lazım ya, direniyor hala.

Zaman: Oğle hala
Mekan: Toplantı salonu, hala
Saat: Kahve molasında

Butun doktor ve hastaneleri arıyorum, yine de randevu alamıyorum!

Kıl şehir!

Taşına toprağına kurban olduğumun memleketi! Nasıl arıyorum o anda seni...

Sarılıyor Yonca telefona; doktor kayınvaldosu ile kayınpedrosunu arıyor, taaa İzmir’ i. (ben onlarsız ne yaparım!)

Onlar ta İzmir’ deki doktorumuzu bulup olayı anlatıp komşuyla doktoru konuşturup goze ılık cay ile mudahele ettiriveriyorlar.

Uzaktan kumanda ile, olacak iş değil belki ama... oldu işte.

Zaman: Oğleden sonra
Mekan: Toplantı salonu
Saat: Yeniden toplantıda

Yonca mı?

Sunum sırasını beklemekte. Daha once de izin aldığından, malesef bu sefer izin alamamış, cakılıp kalmış ofiste.

Rezalete bak dostum, rezaleteee...

Zaman: Akşama doğru
Mekan: Toplantı salonu
Saat: Sunumda, sinir tepede

Eşim super bir hamleyle bir şekilde eve gidiyor; Super Baba devrede.

Yonca hesap veriyor; litre başına net kar artmış mı, mamış mı? “Ya ne fark eder kac adet sattığımız? Satmışız işte be kardeşim!” diye icinden soylene soylene.

Ağlamak istiyorum; ama ne zaman sinirlerim bozulsa, gulme gelir uzerime.

Zaman: Akşam
Mekan: Hala ofis
Saat: Artık cok gec

Bunları yazıyorum. Rahatlarım diye umuyorum.

Derken...

Eşim arıyor “Ben evdeyim bak, lutfen rahat ol, kırk yılın bir başı olur boyle aksilikler işte, uzulme!” diyor.

Gozlerim doluyor.

Ve ve ve...

Rakamlar inip cıkıyor beynimde. Oysa benim aklım sadece evde!

Elimde de bir kağıt ve bir kalem, size yazıyorum işte.

Eh Yonca!

Sen boyle devam edersen eğer, ya su kaynatırsın ya da motoru yakarsın.

Demedi deme.

Acık laf dinle.

Yonca
"Raporzede"


Hurriyet (Yonca Tokbaş'ın Yazısı)