Susmak Bazen

Susmak bazen terk etmektir
Yitirmeye korktuğun
İncinir diye sarılamadığın
Sevişmek değil opmeye kıyamadığın
Uzadıkca boluk porcuk olan sevdaları
Susmak bazen terk etmektir

Gel diyememek
Her kışın sonunda yaz
Her yazın sonunda bir kış olduğunu bilerek
Gidenlerden usanmıştır yurek
Aldırmaz belki insan “giden gider” der
Giden gider denir denmesine de
Sevince denmiyor işte
Gidince canını yollarına serdiğin
Can bedenden gitmişcesine
Olucesine susmaktır
Gel diyememek
Susmak bazen kendini terk etmektir

Şimdi avuclarımda en parlak yıldız
Soktum aldım gokten
Bir baktım
Bir kokladım
Ama opmeye kıyamadım
Oylece baka kaldım
Rumeysa denirmiş en parlak yıldıza
Bende ona oyle dedim
İncinir diye sarılamadım
Adına rumeysa dedim
Tezhiple susledim dort bir yanını
Uzamasın diye bu sevda sustum
Yureğime sakladım canımı yakanı
Susmak bazen hıckıra hıckıra ağlamaktır
Susmak bazen rumeysa olmaktır

Susmak bazen kendinle barışmaktır
Susmak bazen kendinle konuşmayı oğrenmektir.
Susmak bazen sevilmeyi beklemektir
Susmak bazen susmayı oğrenmektir…

İsmail Aktaş​