ANLADIM
Bunca zaman bana anlatmaya
calıştığını,kendimi
bulduğumda anladım.
Herkesin mutlu olmak icin başka bir yolu
varmış,
Kendi yolumu cizdiğimde anladım..
Bir tek yaşanarak oğrenilirmiş hayat,
okuyarak,dinleyerek değil..
Bildiklerini bana neden
anlatmadığını, anladım..
Yureğinde aşk olmadan gecen hergun
kayıpmış,
Aşk peşinden neden yalınayak
koştuğunu anladım..
Acı doruğa ulaştığında
gozyaşı gelmezmiş gozlerden,
Neden hic ağlamadığını
anladım..
Ağlayanı guldurebilmek,ağlayanla
ağlamaktan daha değerliymiş,
Gozyaşımı kahkaya cevirdiğinde
anladım..
Bir insanı herhangi biri kırabilir, ama bir
tek en cok sevdiği acıtabilirmiş,
Cok acıttığında anladım..
Fakat,hakedermiş sevilen onun icin dokulen her
damla gozyaşını,
Gozyaşlarıyla birlikte sevincler
terkettiğinde anladım..
Yalan soylememek değil, gerceği
gizlememekmiş marifet,
Yureğini elime koyduğunda anladım..
”Sana ihtiyacım var, gel ! ”
diyebilmekmiş guclu olmak,
Sana ”git” dediğimde anladım..
Biri sana ”git” dediğinde, ”kalmak istiyorum”
diyebilmekmiş sevmek,
Git dediklerinde gittiğimde anladım..
Sana sevgim şımarık bir
cocukmuş,her duştuğunde zırıl
zırıl ağlayan,
Buyuyup bana sımsıkı
sarıldığında anladım..
Ozur dilemek değil, ”affet beni” diye
haykırmak istemekmiş pişman olmak,
Gercekten pişman olduğumda anladım..
Ve gurur, kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiş,
Sevgi dolu yureklerin gururu olmazmış,
Yureğimde sevgi bulduğumda anladım..
Olurcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermiş
bir gun affedilmeyi,
Beni afetmeni olurcesine istediğimde
anladım..
Sevgi emekmiş,
Emek ise vazgecmeyecek kadar, ama ozgur bırakacak
kadar sevmekmiş
CAN YUCEL