duşun buyusune kaptırıp gidiyoruz kendimizi

HAYALLERİM VE ANNEM

Herkesin kendi icin, sevdikleri icin kurduğu hayaller vardır. En guzeli, en doğrusu susler duşlerimizi.

İpek kısacık bir notla kendi dunyasına kanat cırparken, arkasında kalan annesi Melek'in butun umutları yerle bir olur...

"Duşun buyusune kaptırıp gidiyoruz kendimizi. Ve kimse kolay kolay bir başkasıyla aynı duşu gormuyor. Ah annecim.. Ne olur inansan.. Kızım icin en iyisi bu desen.. Bana bir şans versen. Ne kadar cok isterdim şimdi sana sarılmayı. Birlikte gidişimi kutlamayı.. Biliyorum kucuk kızından ayrılmak sana zor geliyor. Ama ne olur anla.. Kızın buyudu... Kendi kanatlarıyla ucmak istiyor artık. Seni seviyorum ve bir gun beni affedeceğini biliyorum"

Yepyeni heyecanlarla yollara duşen İpek, annesinin de boş durmayacağını bilmektedir.

İstanbul karmaşasında, ona mecburen de olsa yardım elini uzatan Ozgur ve Esin'in yolları, İpek'le ayrılmaz bir şekilde birleşir.

Ama yola cıkan bir tek İpek değildir. Melek, ne pahasına olursa olsun, kızına dersini vermeyi, onun icin kurduğu hayalleri gercekleştirmeyi aklına koymuştur.

Melek'in yardımına Kehribar ve Mualla yetişir.