biz uc kişiydik hikayesi


Biz uc kişiydik; Bedirhan, Nazlıcan ve ben
Uc ağız, uc yurek, uc yeminli fişek...
Adımız bela diye yazılmıştı dağlara taşlara
Boynumuzda ağır vebal, koynumuzda capraz tufek.

El tetikte kulak kirişte ve sırtımız toprağa emanet
Baldıran acısıyla ovarak uşuyen ellerimizi
Yıldız yorgan altında birbirimize sarılırdık
Deniz cok uzaktaydı ve dokunuyordu yalnızlık.

Gece ucurum boylarında, uzak cakal sesleri
Yuzumuze, ekmeğimize, turkumuze carpar gecerdi
Goğsune kekik surerdi Nazlıcan, tuterdi buram buram
Gizlice ona bakardık, yureğimiz gocerdi.

Belki bir coban kavalında yitirdik Nazlıcan' ı,
Ateşbocekleriyle bir oldu kırpışarak tukendi.
Bir narin kelebek olusu bırakıp tam ortamıza,
Kurşun gibi, mayın gibi tutuşarak tukendi...

Oy Nazlıcan vahşi bayırların maralı
Nazlıcan sacları fırtınayla taralı
Sen de boyle gider miydin yıldızlar ulkesine
Oy Nazlıcan... oy can evinden yaralı.

Nazlıcan serin yayla ciceği
Nazlıcan deli dolu heyecan
Goğsumde bir sevda kelebeği
Nazlıcan ah Nazlıcan...

Artık yenilmiş ordular kadar eziktik, sahipsizdik
Gecip gittik, parka ve yurek paramparca
Gerisi olum duygusu, gerisi sağır sessizlik,
Gecip gittik, Nazlıcan boşluğu aramızda.

Bedirhan'ı bir gedikte sırtından vurdular
Yarıp cıkmışken nice buyuk ablukaları
Omuzdan kayan bir tufek gibi usulca
Titredi ve iki yana duştu kolları.

Olum bir ısırgan otu gibi sarmıştı her yanını
Devrilmiş bir ağactı ay ışığında govdesi
Uzanıp bir damla yaş ile dokundum kirpiklerine
Goğsumu catlatırken nabzımın tukenmiş sesi.

Sanki bir şakaydı bu, birazdan uyanacaktı,
Birazdan ateşi karıştırıp bir cigara saracaktı
Oysa olum sadık kalmıştı randevusuna ah
O da Nazlıcan gibi bir daha olmayacaktı.

Ey Bedirhan; katran gecelerin heyulası,
Ey Bedirhan; kancık pusuların belası
Sen de boyle bitecek adam mıydın, konuşsana...
Ey Bedirhan ey mezarı kartal yuvası.

Bedirhan mor dağların kacağı
Bedirhan mavi gozleri şahan
Zulamda suskun gece bıcağı
Bedirhan ah Bedirhan.

Biz uc kişiydik
Uc intihar ciceği
Bedirhan, Nazlıcan ve ben
Suphi...