rafet el roman bir orman gibi
Bugun son balinayı gordum
Bedeni yağ, camur icinde sahile vurdu
Olume mahkum oldu
O denizlerin efendisi
Okyanusların hakimi, sultanı
En derin sularda dahi
Rahat vermedi insan, durmak bilmedi

Niye bu hırs, bu ayıp
Yoksa sizi; sonra kendini
Yok etmeye mahkum mu insanoğlu
Duşlediğim cennet gozlerimde bugun kayboldu

Bugun aslana rastladım,onuru kırık
Boynu eğik, gozleri dolu
Ormanlar yanıyordu
Sen tabiatın gercek kralı
Kac yuzyıl tacını yureğinde taşıdı
İnsan asaleti senle tanıdı
Yurekli olmayı sende gordu

Niye bu hırs, niye ayıp...