guneyin masum bir sahil evinde
aynı kırgın dalgayla oldurulmuşken
lutfen bırak tepinsinler ustumde
bunu coktan hakettim

once sustum ardından yalan soyledim
sonrası isteksiz saatler gunler
tum direncimle eşsiz tertemiz bir yuzum
gitmeye hazırlar

dun fazla yarın yok, ne dersen de

kimse durmaz kimse beklemez, kimse durmaz
eskitirler durduğu yerde zamanı

nefesler her an yalnız, kırılgan
kime soylesem, kime sarılsam
kim gunahkar, ne farkeder, neden bunlar
uzakta insanlar

________________________