Ben, boyle olmamalıydım
İsmini duyunca, boynum duşmeliydi omzuma.
İcime bir ateş duşmeliydi
Ayaklarımın feri kesilmeliydi.
Kendimden gecmeliydim sonra...
Adını sayıklamalıydım, adımı unuttuğumda
Ama bunu kimse duymamalıydı,
Seni, mahşere kadar saklamalıydım.
Ben boyle olmamalıydım
Nisan akşamlarını ıslatırken yağmur
Bahar, şarkılarını soylerken karanlığa
Calan her kapıya `sensin` diye koşmalıydım.
Ayak sesleri gelmeliydi uzaktan
Ben hep sana yormalıydım.
Gece yıldızlarını serpince gore
Seni gormek icin uyumalıydım.
Şarkılar kime soylenirse soylensin
Sana diye dinlemeliydim.
Turkuler dolmalıydı odama,
Ben bir selvi boylu yÂrdan ayrıldım deyince bir ses
Selvi boylu yÂr sen olmalıydın
Komur gozlum ateşine duşeli
Senin icin soylenmiş soz olmalıydı.
Bir mey yokluğuna ağlamalıydı delice
Bir keman, incecik cığlık olmalıydı
Ama bunu kimse bilmemeliydi,
Seni mahşere kadar saklamalıydım.
Boyle olmamalıydım,
Kelimeler Taif'i taşıyınca kulaklarıma
Daha yuzume carpmadan Taif ruzgarı,
Taşların izi cıkmalıydı yuzumde.
Uhud anılırken, dişlerine sızı duşmeliydi.
Haremde bir ikindi vakti
Kem gozler cevrilince sana
Ve vefasız eller uzanınca yakana
İcim daralmalı, nefesim kesilmeliydi.
Sen otelere hazırlanırken,
Oteler senin icin suslenirken,
Son kez baktığın pencerede hayal edip seni,
Perdenin son kez kapanması gibi,
Kapanmalıydı gozlerim.
Sonra icime doğru gerilip,
Seni bize lutfedenin ismini haykırıp,
Allah(C.C.) deyip,
Duşmeliydim yere.
Ama bunu kimse bilmemeliydi.
Seni mahşere kadar saklamıydım.
Ve mahşer gunu...
Uzaktan seni seyretsem.
Sana yakın olmak icin can atsam.
Beni engelleseler,
Sen kim yakınlık kim? deseler.
Ben ağlamaktan konuşamasam.
Gozlerini cevirsen bana.
Benim cennetim bana bakan gozlerindir.
Ve tebessum etsen.
Ama bunu kimse gormese,
Seni ebede kadar saklasam.