şirler bile pence-i kahrımda

olurken lerzan

beni bir gozleri ahuya zebun ettin felek

kırklar meydanına vardım

gel beri ey can dediler

izzet ile selam verdim

gir iste meydan dediler

kırklar bir yerde durdular

otur deyi yer verdiler

meydana sofra kurdular

lokmamıza ban dediler

duşme dunya minnetine

talip ol hak hazretine

ab-i kevşer serbetine

parmağını ban dediler

gorduğunu gozun ile

beyan etme sozun ile

neden sonra bizim ile

olursun mıhman dediler

şah hatıyı konmuş burda

tazece uğramış derde

murşitten acılır perde

gor şimdi ey can dediler