birer birer kayıp giderdi her bir sevilen, yenisi gelmez, eline gecmez hele ki değeri hic bilinmeyen, yurekte varsa sevgiden de otesi,
sen ağlasan da boş, ışıkta yaksan nafile, odan karanlık hep loş, hayatın emri hep koş, bayağı bir bekledim boş,
yaşantım sanki bir savaş ve hoşta bazen, ateş kesildiğinde ve de sular durulduğunda, yoksa hep gulerdi insan, hep kalırdı masum, saygıda bir kusur ettiğinde minnetinde değeri yok, kafalarda hesaplar yapılır ve mesafeler konur, fakat bu kalp unutmaz, unutamaz ki zaten, her kalp yıkılır ancak yenisi bulunamaz bir mesken, her anım birini ozler, ruyada yolunu gozlediğim, duşunceler ve benliğimle canlanır tum hatıralarım, bitince yalnızım, gozumu actığımda kalmışım yanımda ailem ve birde arkadaşlarım....

nakarat

şimdi boşuna bakma saate zaman gec oldu, dun annem elimi tutarken bugun 29'da doldu, vakit can almaz ancak can yakar,
fakat bir bekle bak, nakavt olursan cok sakat, mucadeleyle gecen hayatta son round, kazanmak herkes ister,
ne istediğini bilmektir onemlisi var mı listen, hayallerin, hırsın, cesaretin, sabır selametimse intikam felaketimdir,
ne mektebimde vardı huzurum, ne vardı evde, cıkıp bir başıma ağlamaktı belki caddelerde, hayallerin kurulduğu ve duşlerin yok olmadığı, bu gozlerinse dolduğu, zamanın donduğu bir yerdeyim, duşunceler dumanlı dağlar aynı, gozse puslu, bir bakmışım mesafeler uzun ve tozlu, benimse yol yurur gider bir seyyah olurum, ne paranın bir değeri vardır aslında, ne de şerefle onurun...

nakarat

ameleydim eskiden şafak sokerdi her gun işe giderken, cebimde yoktu bir kuruş ve Uskudarımın her bir yeri yokuş,
her gun yeni bir suc, ittiler fakat ben olmadım tuş, kanatlı doğmamış kuş, vakit hic gecmemişti, ben hep aynı yerde saydım,
ekmekle vardı kavgam daha bir sertti gunler, ve gecmişeydi saygım, gelecekti kaygım, kelebekti kalbim,
akar giderdim olsa bile bir derdim hep gulerdim, ve ağladığımı gorebilen bir annem birde ben, inceden bir perde vardı gozlerimde,
goz gorur fakat dilim susardı, ayaklarım, elim, kolumda bağlı, hayat bu dile kolay velakin her bir yerine ağrı,
ve kimi zaman duşundum, aslında hic uşenmedim ben hep duşundum, hayata karşı dort silahşor hep guler sanmıştım,
bu oyle lanet olası tos bir pembe ki bir baktım her şey ciddi ve hemen uyandım...

nakarat
gelsin hayat bildiği gibi gelsin, işimiz bu yaşamak,
unuttum bildiğimi doğarken, umudum olmeden hatırlamak...