Taiko, Geleneksel Japon savaş davullarına verilen isimdir. Savaşlarda askerlerin moralini yuksek tutmak ve aynı zamanda ordu safları arasindaki iletişimi sağlamak icin kullanılırlardı. Davulların gunumuzdeki işlevi tumuyle sanatsaldır. Davulların calınma bicimi cok buyuk oranda mukavemet ve atletizm gerektirir. Turne oncesi her taiko grup uyesinin gunluk calişmasına ek olarak yarım maraton (22 km) koştugu bilinmektedir. "KODO" ve "OndekoZa" grupları dunyaca unludur. Buyuk Izmit depremi sonrasında KODO grubu 2000 yılında Turkiye`ye gelerek Istanbul ve Ankara'da destek konserleri vermiştir.

Taiko, koken olarak taekwondo, karate, judo gibi bir savaş sanatıdır (martial art). Davullar "bachi" adı verilen davulun boyutlarına gore uzunluğu ve kalınlığı değişen sopalar ile calınır. Kullanılan ağacın cinsi (meşe, akcaağac, gurgen) davuldan elde edilen sesi buyuk oranda etkilediğinden her grup kendi icinde calınacak şarkının niteliğine gore bir bachi standardı belirler.

Taiko bestelerinde ana ritmi oluşturan motif goreceli olarak basit, zaman olcusu (time signature) coğunlukla duz karakterdedir. Taiko davullari temelinde uc ana ritm icerir: [1] Kalp atışını simgeleyen, cift vuruşlu "Do-Ko". [2] Koşan bir atı simgeleyen "Do-Ko-Don" [3] Festival ritmi olarak bilinen "Don-Do-Ko-Don-Don". Her şarkının melodisi bu uc ana ritm uzerinde 4, 8 ve 10`un katlarını iceren vuruşlar ile orulur. Geleneksel bestelerde herşey onceden kurgulanmıştır ve doğaclamaya yer verilmez. Ozellikle Amerika kokenli gunumuzdeki taiko gruplari, bu geleneksel kısıtlamayı kendi bestelerinde doğaclamaya buyuk oranda yer vererek kaldırmışlardır.

Geleneksel haliyle taiko yazili bir notasyona sahip degildir. Besteler kulaktan kulaga "kuchishowa" adi verilen sozlu notasyon gelenegi ile ogretilir.