Konuşmuyoruz..Yaşadıklarımıza,gorduklerimize,tanık olduklarımıza rağmen susuyoruz,konuşmuyoruz!!
Bunu gercekten mecbur olduğumuz icin mi yoksa istediğimiz icin yapıyoruz?
Eğer bir mecburiyet soz konusu ise bizi buna mecbur eden kim,kimler,neden?
Kucukluğumuzden beri kendimizi cevremize,ailemize kanıtlamak,`bende burdayım,benimde duşuncelerimi dikkate alın` diyebilmek icin cabalamıyor muyuz?!Peki ya sonra?Cocukluk donemi bittikten,artık birşeylein farkına varmaya başladıktan sonra ne oluyor?O icimizdeki asi,cılgın,korkusuz ruh nereye saklanıyor?!Yoksa bu ruh sadece bir `cocukluk`tan mı ibaret?!..
İşte dikkat edilmesi gereken en onemli şeylerden biri de bu `cocukluk`.Sonucta birey kucuk yaşlardan itibaren birşeyler oğrenmeye başlıyor ve eğer aile bu zaman zarfı icerisinde gerekli ilgiyi gostermez ise sorumluluklarını bilmeyen,duşunmeyen,bilincsiz,sadece duyduklarına inanmakla yetinen yada inanmak zorunda kalan bir birey ortaya cıkar.
`Sen daha cocuksun` dememeli..Belli bir yaştan itibaren her anlamda geliştirmeli cocuğu..Ne olduğunu,yaşadığı toplumun nerden geldiğini,nereye gittiğini,nelerin olabileceğini,ne yapmasını gerektiğini anlatmalı,yol gostermeli..Tabi bunu yaparken de anne veya baba asla kendi goruşlerini,duşuncelerini,inanclarını değişmez bir tabu gibi empoze etmemeli cocuğa..Tercih hakkı verilmeli..
Her birey ozgurdur..Duşuncelerini dile getirme,ozgurce duşunme,kendini ifade etme hakkına sahiptir ve bu hic bir birey veya topluluk tarafından elinden alınamaz.
Konuşmuyoruz,susuyoruz..Neden?Sonucta hepimiz eşit değil miyiz?Hepimiz aynı değil miyiz?O zaman korkmak,susmak niye?Kimden nedeN korkuluyor?
Bazen susmakta bir başkaldırıdır fakat bu bizi asimile olmaya doğru surukluyor,ozgurluğumuzu kısıtlıyorsa burada bir yanlış var demektir..
Belli başlı bazı duygular somurulerek ikilem yaşanmasına neden olunuyorsa burada bir sorun var demek,bazı bireyler sadece kendi inancları,duşunceleri gecerliymişcesine karşısındaki bireyin ozgurluklerini kısıtlıyorsa burada bir sorun var demek..Ve en onemlisi bunlara rağmen bu tur olaylara karşı cıkan kişiler sessiz kalıp bunları sadece uzak izliyorsa burada buyuk bir sorun var demek!!Ne bir birey ne de bir grup bizim bireysel ozgurluğumuzu sınırlandıramaz..Sadece bireysel ozgurluk mu?!Hayır ulkemizin ozgurluğu de hic kimse tarafından sınırlandırılamaz..Ne ozgurluğumuz ne laikliğimiz ne de duşuncelerimiz sekteye uğratılamaz..
Eğer sırf duşuncelerimuz,duşuncelerim yuzunden susturulacaksam,asılacaksam evet kabul ediyorum..Susmaktansa,inanmadığım sacma sapan şeylere inandırılmak zorunda bırakılmaktansa,duşuncelerimi ozgurce savunamamaktansa...