itfaiyeciler ne iş yapar itfaiyeci hakları nelerdir itfaiye ne iş yapar itfaiyeci itfaiyeci
Kucuk İtfaiyeci
Bu kelimelerden sonra Bob gulumsedi ve gozlerini sonsuza dek kapattı...

Anne, altı yaşındaki losemiyle savaşan oğluna bakarken dalıp gitmişti. Kalbi, acı icinde olmasına rağmen, kararlılık duygusunun da etkisini hissediyordu. Her ebeveyn gibi o da oğlunun buyumesini ve umutlarını gercekleştirmesini istemişti. Ama bu, artık mumkun değildi. Loseminin buna fırsat tanıması olası değildi. Oysa o oğlunun hayallerini gercekleştirmesini istiyordu.

"Bob! Buyuyunce ne olmak istediğini hic duşundun mu? Hayatında neler olmasını dilediğin ve hayal ettiğin oldu mu?" diye sordu.

"Anneciğim, ben buyuyunce hep itfaiyeci olmak istedim".

Anne gulumsedi ve..
''Dileğini gercekleştirebilecek miyiz bir bakalım'' dedi.

Daha sonra, Arizona'daki itfaiye mudurluğune gitti ve orada yureği en az Arizona kadar buyuk itfaiyeciler ile tanıştı. Onlara oğlunun son isteğinden soz etti ve oğlunun itfaiye arabasına binip şehirde kucuk bir tur atmasının mumkun olup olmadığını sordu.

''Bundan daha iyisini de yapabiliriz. Eğer oğlunuzu Carşamba sabahı saat yedide hazır ederseniz, onu o gun şeref konuğu yapar, itfaiyeci kimliğine burundururuz. Bizimle itfaiye mudurluğune gelir, bizimle yemek yer, yangın ondurmeye gelir. Hatta bize olculerini verirsen, ona uzerinde Arizona itfaiyecilerinin sarı renk uzerine işlenmiş ambleminin olduğu gercek bir itfaiyeci kostumu diktirir, lastik botlary ısmarlarız. Hepsi Arizona'da uretiliyor.''

Uc gun sonra, itfaiyeci Bob'u aldı, ona elbisesini giydirdi ve hasta yatağından itfaiye arabasına kadar eşlik etti. Bob, itfaiye arabasına kuruldu ve mudurluğe doğru yol almaya başladı. Kendini cok mutlu hissediyordu. O gun Arizona'da tam uc yangın ihbarı olmuştu. Değişik itfaiye arabalarına, hatta İtfaiye Mudurluğu'nun ozel arabasına da binmişti. Yerel televizyonlar da onu izleyip, cekmişlerdi. Hayallerinin gercek olması, gosterilen sevgi ve ilgi, Bob'u o kadar etkilemişti ki, doktorların soylediğinden tam uc ay daha fazla yaşamıştı.

Bir gece butun yaşam belirtileri dramatik bir şekilde yok olmaya başlayınca, hic kimsenin yalnız olmemesi gerektiğine inanan başhemşire, aile bireylerini hastaneye cağırdı. Daha sonra Bob'un itfaiyede gecirdiği gunu hatırladı ve itfaiye mudurluğune telefon acıp Bob'un bu dunyaya veda ederken yanında, ozel kıyafetleri icinde bir itfaiyecinin bulundurulmasının mumkun olup olamayacağını sordu.

İtfaiye Muduru;
''Bundan daha iyisini de yapabiliriz. Beş dakika icinde oradayız. Bana bir iyilik yapar mısınız? Sirenlerin caldığını duyduğunuzda, yangın olmadığı anonsunu yaptırabilir misiniz? Sadece itfaiyecilerin onemli bir meslektaşlarını ziyarete geldiklerini soyleyiniz ve lutfen onun odasının penceresini acınız'' diye yanıtladı.

Yaklaşık beş dakika sonra hastaneye cengel ve merdiven taşıyan kamyonet ulaştı. Merdiveni actı ve Bob'un 3.kattaki odasına doğru yaklaştı. Tam ondort itfaiyeci Bob'un odasına tırmandılar. Annesinin izniyle onu kucakladılar ve ona onu ne kadar sevdiklerini soylediler.

Olumle penceleşen Bob itfaiye mudurune baktı ve;
''Efendim ben şimdi gercekten itfaiyeci miyim?'' diye sordu.
''Bundan şuphen mi var Bob?'' diye yanıtladı mudur.

Bu kelimelerden sonra Bob gulumsedi ve gozlerini sonsuza dek kapattı.

Belki unuttunuz, belki hatırlamıyorsunuz, belki de cok duygusuz, cok katı oldunuz; ama bilin ki "HAYAT, SEVGI VE UMUT SACMAKTIR."

Sevdiklerinizin kıymetini bilin ve gercek sevginizi ortaya koyun..