Gozume sabun kactı Anne!!
Kucuğum daha, bodrum katı evimizin, kibrit kutusu kadar banyosunda, yeşil bir leğende yıkardın beni Anne. Bazen haşlar bazen de dondururdun. Cığlığı basardım “yandım anam”.Kızardın, kırmızı maşlafa ile kut diye vururdun kafama. Sabun kacardı gozume. Mızırdanıp dururdum. Sense “iyidir sabun kacması goze parlaklık verir, mikrobu kırılır gozunun” der teselli ederdin. Seninde canın acırdı Anne, dayanamaz 2–3 maşlafa su dokerdin yuzume.

Hep banyoda bir genc kızda olması gereken vasıfları sayardın. Bide erkeklere verip veriştirirdin Anne. Anlaşılan cok yakmışlar canını. Soz vermiştim sana nikÂh olmadan hic bir erkek ilişemezdi bana.

Buyudum Anne. Ben buyuyunce kibrit kutusu banyomuzda buyumuş. Evimiz bir hayli yukselmiş Anne. Şefkat ve merhametimiz kuculmuş Anne.

Buyudum Anne. Ben buyuyunce, kalbimde durmamış, oda buyumuş Anne. Bu sefer gonlume sabun kacmış. Cok acıyor Anne.

Buyumesine buyumuşumde Anne, aklım buyumemiş. Verdigim sozu unutturmuş bana yıllar. Kirletmişler kızını Anne. Vucudumun her yerinde dudak izleri var. Kirletmişler kızını!

Gene yıka beni Anne. Sıcak sularla yıka, cıksın bu lekeler. Sıkı sıkı surt keseyi Anne, kuculeyim ufacık kalayım anne. AHHH… Gozume sabun kactı, cok acıyor ANNE!​