adam genc kadına seslendi

- Bana gozyaşı borcun var!

Genc kadın sordu:
- Nasıl oderim?

Adam gozlerini kırptı;
- Haydi gulumse!

Gulumsedi genc kadın. Adam, cebinden mendilini cıkarıp, borcunu sildi.
Ve mendilini ozenle katlayıp, yine kalbinin uzerindeki ic cebine koydu.

Bir demet mor sumbul vardı kadının elinde.
İkisi de bahar kokuyordu...
Biri ilkbahar, diğeri guz.

Adam, seslendi yine;
- Bana mutluluk borcun var!

Genc kadın, biraz mahcup, biraz şaşkın sordu:
-Nasıl odeyebilirim?

Heyecanlandı adam
- Haydi yat dizlerime!

Genc kadın bir kedi uysallığında, yattı dizlerine usulca.
Adam, şefkatle saclarını taramaya başladı kadının.
Sacları, guneşe ve yağmurlara hasret hic yaşanmamış baharlara benziyordu.
Caresizliğini ordu sıra sıra.
Sonra sacının her teline, mutluluğun cığlıklarını bağladı adam.
Yetmedi, gizli duğum attı... Ağladı.
Hava kararmak uzereydi. Dışarıda yağmur yağıyordu delice.
Adam, surekli borc defterlerini kurcalıyordu.

Genc kadının gozlerinin icine baktı;
- Bana yurek borcun var!

Borcunun farkındaydı sanki genc kadın, şaşırmadı.
- Bu borcumu nasıl odeyebilirim?

Adam kollarını uzattı
- Haydi tut ellerimi!

Sumbul kokusu sinmiş ellerini uzattı genc kadın.
Elleri oyle sıcaktı ki, eriyiverdi butun borcu avuclarının icinde.
Genc kadın gitmek uzereydi.

Adam son kez seslendi;
- Bana can borcun var!

Kadın irkildi;
- Can mı?

Sigarasından derin bir nefes cekti adam;
- Evet... Can borcun var. Sensizlik olduruyor beni!

Hoşuna gitti sozler kadının
- Peki bu borcumu nasıl tahsil etmeyi duşunuyorsun?

Adam, biraz daha yaklaştı;
- Yum gozlerini!

Hic tereddut etmeden yumdu gozlerini.
Adam da yumdu gozlerini, masumca bir opucuk kondurdu
kadının titreyen dudaklarına.

- Bu ne şimdi yaptığın? diyerek cattı kaslarını kadın...

Adam, pişmanlıkla, memnunluk arasında gidip geldi. Kekeledi;
- Hayat opucuğuydu!

Kısa bir sessizliğin ardından bu kez kadın optu adamı şehvetle...

Adam, şaşırdı;
- Ya senin bu yaptığın neydi?

Genc kadın kapıya yoneldi;
- Veda opucuğu!

Kalan borclarına karşılık, yurek dolusu caresizlik
ve bir de mor sumbullerini masanın uzerine rehin bırakıp gitti genc kadın.


Adam koştu peşinden sumbulleri geri verdi kadına.
- Ne olur iyi bak umut ciceklerime, solmasınlar...

Genc kadın sumbulleri aldı:
- Merak etme, gun aşırı sularım ciceklerini!

Adam sevindi:
- Guneşe, suya gerek yok. Gulumse yeter!

Kadın gozden kaybolurken haykırdı adam,
- Umutlarımı kefil yaptım. Unutma, bana aşk borclusun!

Haykırışı yağmura karıştı.
Kadın, yağmuru hissetmeyen kalabalığa...