BİR ANNENİN SON MEKTUBU

..Annemin sadece bir gozu vardı. Oteki gozu cukurdu, yani yeri boştu.

Ondan nefret ediyordum. Cunku bu durum beni arkadaşlarımın arasında utandırıyordu.

Babam, ben daha kucukken bir kazada olduğunden, ailemizi gecindirmek de anneme kalmıştı. Bunun icin okulda aşcılık yapıyordu.

İlk okulda iken bir gun annem bana "merhaba" demeye gelmişti. Sanki, yerin dibine gecmiştim. Bunu bana nasıl yapabilirdi.?

Onu gormezden geldim, ona nefretle bakarak oradan kactım...



Ertesi gun sınıfta bir arkadaşım bana, "..Senin annenin sadece bir gozu var. Diğeri ne bicim.!" Dedi. Diğerleri de guluşuyorlardı.

O anda yerin dibine girmek ve de annemin ortadan kaybolmasını istedim.

Bu yuzden, o gun onunla karşılaşınca dedim ki:

-"Beni gulunc duruma duşureceğine, olsen daha iyi!.."

Annem karşılık vermedi. Sadece, tek gozuyle bana biraz baktı ve uzaklaştı gitti...

Dediklerim hakkında bir saniye bile duşunmemiştim, cunku cok kızmıştım. Onun duyguları beni hic ilgilendirmiyordu. Onu evde istemiyordum ama ev onun uzerineydi...



Cok calıştım, kendime yeter oldum, sonunda Singapur'a okumaya gittim.

Bir sure sonra da evlendim. Birikimime borc ekleyerek kendime bir ev aldım.

Daha sonra cocuklarım oldu ve hayatımdan memnundum. Annemi unutmuştum...



Bir gun annem bizi ziyarete gelmişti. Oyle ya, kac yıldır beni gormemişti.

Kapıya gelince, cocuklarım tek gozlu birini gorunce birden korktular, sonrada gulduler.

"Babaanneniz" diyemedim. İceri girince ilk fırsatta ona:

-"Evime gelip cocuklarımı nasıl korkutabilirsin.? Buradan hemen git.!" Dedim.

Bu cıkışıma annem kısık bir sesle:

-"Kusura bakmayın, ben yanlış adrese geldim galiba.!" Dedi ve cıktı-gitti...


Aradan yine uzun bir zaman gecmişti.

Bir gun "mezunlar toplantısı" icin okulumdan bir mektup aldım.

Karıma; "..iş seyahatine gidiyorum" diye bahane uydurdum.

Mezunlar toplantısından sonra, birden aklıma duştu.'Sadece meraktan' eski evime gittim.

Eski komşularımıza sorduğumda, "annemin olduğunu" soylediler.

Once biraz sevinc duyar gibi oldum ama icimde bir burukluk ve sızı hissettim.

Ben şaşkınca beklerken, "bana verilsin diye annemin bir mektup bıraktığını" soylediler.

Actım ve okumaya başladım:

-En sevgili oğlum... Her zaman seni duşundum.

Singapur'a gelip cocuklarını korkuttuğum icin uzuldum...

Mezunlar gununde geleceksin diye cok sevindim ve bekledim.

Ama; "seni gormek icin yataktan kalkabilir miyim" diye cok duşundum...

Seni buyuturken, 'tek gozumle' surekli bir utanc kaynağı olduğum icin de uzgunum... biliyormusun biricik oğlum. .?

Sen kucucukken, babanla birlikte bir kaza gecirmiştin. Baban oldu fakat sen, bir gozunu kaybetmiştin. Bir anne olarak, senin tek bir gozle buyumene dayanamazdım...

Bu yuzden, babandan kalan tarlayı satarak, ameliyat masraflarına yatırdım.

İşte ,şimdi o yeri boş olan gozum var ya , onu sana vermiştim. Nakil cok başarılı gecmişti, hic fark edilmiyordu. "O gozle, biricik oğlum goruyor ya..." diye cok mutlu oluyordum . ana yureği ya oğul, sana 'sen benim gozumle goruyorsun 'diyemedim ..

Başarılarından dolayı seninle o kadar gurur duyuyordum ki, bu bana yetiyordu.

Her şeye rağmen, sen benim oğlumsun...

Butun sevgilerimle... Annen.