Biliyorum bu satırlarımı okuyamayacaksın.
Bense sana anlatamayacagım icimdeki sancıyı



Anneler Gunu Geliyor.....bir bilsen ANNE ne kadar cok nefret ediyorum bu gunden.

Kim Anne diye seslanse oyle bir kinle bakıyorum ki gozlerine......
Neden be Anne zamansız ayrılıklara hep gebe bu hayat.


koca kızın artık sen oldun ANNE dediler...
Anne ben senden başka annelik yapan gormedim ki...
daha kucuğum bile diyemeden yuklediler omuzlarıma
kara deliğin dibine duşdum...ışıksızdım.elimden tutanda olmadı ANNE.........


Paramız yokdu hatırlarmısın...sen kendine bir etek bile almaz once cocuklarım derdin...hep onceliğindik.şimdilerde hep eline vurup ekmegi alınanlardan olduk hep bi yanımız eksikdi yokluğunda hep aglamaklıydı gozlerimiz.



Anneler gunuymuş nefret ediyorum bu gunden aslında ANNE kelimesine karşı bir kinim var....
kim anne diye bagırsa kulaklarımı tıkıyorum duymamak icin....nefret şarkıları mırıldanıyor dilim...ellerim buz kesiliyorum kalbim bin parca.....

ben tum annelerden nefret eder oldum gidişinle....

ben ANNE olmak istemiyorum ANNE...senin gibi ardımda bıraktıklarım olmasın diye sırf bu yuzden korkar oldum evcilik oyunlarından...




topraklar soğuk mu ANNE

uşuyormusun?
Alıntı
​