Neresinden bakarsan bak bir omurdu harcadığım... Duştuğumde dizlerim hala kanar anne... Bir pansuman yapacak cıkmaz bir turlu. Kimse elinde tenturdiyot şişesiyle koşuşturmaz yanıma, nazlı nazlı ağlamalarıma, aman canımı yaktı şu renkli boya diye bağırmalarıma, ciğerlerinde nefesi bitirircesine uflemez yarama...

Yuzum bulutlandığında sen anlardın. Anlardın da, ‘’hayır anne şu an konuşmak istemiyorum’’ dememe rağmen cıkar gelirdin odama. Yaslardın o tapılası kokan goğsunun sıcağına. Okşardın saclarımı ve ben unuturdum her şeyi hıckırıklar arasında.

Cennet ayağının altında değil annem başlı başına sen demek... Neresinden bakarsan bak bir omur yetmeyecek şukranlarıma... Ve bir yumruk takıldı boğazıma, yazamıyorum daha fazla...
Verdiğin her nefes icin ben bin defa olurum yoluna...