Hep bir taraftan yaşıyoruz bu hayatı tek yonluymuşcesine..
Tek yon bizmişiz gibi sanki..
İşimize geldiği taraftan dem vuruyoruz hep..
Carelere uydurduğumuz kılıflar,
kimsenin keşfedemediği icatlar oluveriyor,
birde mucitlik yaftası yapıştırıveriyoruz manasız muzipliklerimize..

konuşuyoruz(!)

işimize geldiği taraftan konuşuyoruz hep..
Susmayı beceremiyoruz mesela..
İki kulak tek ağza rağmen konuşmayı tercih ediyoruz.
Dinlemek yabancılık cekiyor"ene" meclislerimizde.
Ne dinlemeyi başarabiliyoruz konuştuğumuz kadar,
ne okumayı..
Olan olması gereken olmayınca şu oluyor ki;
okuyup okuyup okuyup konuşmaktansa,
okuyup konuşuyor konuşuyor konuşuyoruz..
Haliyle ne konuşandan ibret almak mumkun oluyor,
ne de susanı adam sanmak..
Sanki dudak denilen mucizevi kapak ağzımıza değilde
kulaklarımıza nakşedilmiş gibi..
Cene kapamak yerine kulak tıkıyoruz coğu kez..
En fazla işimize geldiği taraftan duyuyoruz ya da..

okuyoruz(!)

İşimize geldiği taraftan okuyoruz hep..
Beş ayrı sacmalık okumak,
yazık ki aynı hakikati beş kere okumaktan daha cazip geliyor.

anlatıyoruz(!)

İşimize geldiği taraftan anlatıyoruz hep..
An gelip sınırlar aşıldığında,
safsatalarımızı inletircesine dinlettirdiğimiz oluyor.
Karşımızdaki saplantılarımızı tasdik ettiği vakit,
makul ve meselenin ehli oluveriyor birden..
Dinlemeyip dinlettirdiğimizle karşılaşmak,
bilmişliğimize en hoş rastlantı...
Arif olup hikmeti elde edebilmek yerine,
hakim olup hukmedebilmek icin cıldırıyoruz..

dinliyoruz(!)

işimize geldiği taraftan dinliyoruz hep..
sadece dinler gibi gozukuyoruz bazen,
dinlenmişliğimiz hurmetine..
Bir taraftan hak verip,
bir taraftan "ama"lı cumleler kuruyoruz kah yerli kah yersiz..
derken yapmacık tonlara bulanıyor suretimiz..
Empati yapacağız derken,
sempati pozları vermeye başlıyoruz.
Ve kor benliğimiz ictenliğimizide silip supuruyor.

anlıyoruz(!)

İşimize geldiği taraftan anlıyoruz hep..
Oylesine yanlış anlıyoruz ki,
omre bedel cumleleri..

yaşıyoruz(!)

Hasılı cehremize işlenmiş bir cift goz dışa acıldığı halde,
ne yaratıldığımız fıtri seyre uyuyoruz,
ne de kendimizi gormek icin aynaya bakıyoruz..
Kısacası hayat denen bu guzide ayrıcalığı;
hep işimize geldiği taraftan yaşıyoruz..!

_alıntıdır