Zaman ahir zaman... Ucyuz yıldır uyuyan mağaradakiler... Onlar icinde biri var ki uyumuyor, uyuyamıyor... Sırtında bir mukaddes emanet; kufe. Kufede yumurtalar... Kimisi catlamış, kimisi catlamaya hazır, kimisinden civcivler başını cıkarmış şaşkın şaşkın zalim zamanı seyretmekteler...
Artık mağaradakiler yakaza uyku ile uyanıklık arası hÂlinde... Mağara dışında fırtınalar. Kar diz boyu... Devam ediyor tipi... Mağara da sakin değil hani...

Kufeyi taşıyan adam huzunlu... Tedirgin... Yumurtaları koruma, bakımı-gorumu adına... Omuzlarında ağır bir yuk... İzi kalır mantığıyla camurlar atılan bir bedeni... Sanki dunyayı taşıyor beli... Mağaradakilere ve mağara dışına uzanıyor dostluk ve diyalog eli...

Yumurtalar olanlardan b"haber... Yumurtalar rahat... Yumurtalar kufeyi taşıyan adamın sıcaklığı ve şefkatiyle gelişiyor, gun sayıyor..

Mağaradakiler yıllardır suregelen mezelletin, yaşanan hÂdiselerin tokadıyla sereserpeler... Uyku ve uykunun sersemliği ile yakapacalar... Uykunun bitişi baharın başlangıcı. Ciceklerin, binbir nağme ile oten kuşların cıvıltılarının mujdecisi...

Kufeyi taşıyan adam belinde ve omuzundaki ağır yuke, zamanın cıldırtıcılığına rağmen mağara ve dışındakilerin duymayı ozledikleri, hasret kaldıkları ezgiyi/turkuyu onlara okuyor... Okuyor ama; duşunceler mahmur, kalplerin balansı iğdiş edilmiş... Fırtına mağaradakilerle alaylı... Duyuyorlar belki. Belki de hissediyorlar... Yurekler zamanın buhranında rikkatli... Fırtına heveslileri dikkatli...

Uyanmayı/baharı bekleyip gun saymak sabır işi... Kufeyi taşıyan adam "Hel min mezit" abidesi. Bahara gurbet turkusunun yanık sesi... Gurul gurul hizmetlerin fer veren nefesi... Ote yandan fırtına ekip, fırtına bicenler aksiyona, harekete ket vuran insan hÂlesi...

Kufedeki yumurtalar ısınıyor, ısınacak... Gunu gelince catlayacak... Gun ışığına ne civanmertler cıkacak. Cıvıl cıvıl mağara, dışarıdaki guneşli gunlerin, gok kuşağının, yemyeşil kırların habercisi olacak... Kimbilir, milyonlarca bulbul hangi nağmeleriyle yeryuzunu cınlatacak... Binbir fedakÂrlıkla, sabır kupunun ceperlerini zorlayarak, her hÂdisede, her yenilen tokatta "kahrın da hoş, lutfun da hoş" diyerek cekilen sıkıntılar kufeyi taşıyan adamı hatırlatacak... Eski fırtına heveslileri cevresinde olacak... "Bir yiğit oldu, gomduler karşı bayıra" diyen inleyen, huznu mağaradakilere fizik gerilim olan, basireti gelecek adına umide ışık veren, varlığı saadet asrını hatırlatan misal...

Başkaları belki ama, kufeyi taşıyan adam unutulmayacak...