Cay sefkattir, dostluktur, guvendir. Kahve ise sevismektir, iliskidir,heyecandir... Cay ne kadar disa donuk ise, kahve de gitgide o kadarice donuk bir keyif icecegidir.Kahveyle cayi birbirinden en kesin ve keskin bicimde nasil ayiririz?Opusunce birbirimize gecirdigimiz agzimizdaki kahve tadidir. Caydangeriye kalan ise sohbetimizin tadidir.Kahve kokudur... Once koku. Kahveyi dilden damaktan once burunsever.Kimileri "kokulu" cayi caydan saymaz. Oysa kokusuz kahvekahveden sayilmaz.Fakat gozun arzularini ve keyiflerini de yabana atmamalyiz.Fincaninuzerinden kahveye; o kara kuyuya bakip basi donmeyen, yukseklikkorkusuna kapilmayan var midir?..Hayatin ilk bakista siradan gibi gozuken ama guzel surprizlere acikcagrilari vardir. Kimi zaman insan sesine burunur bu cagrilar:Bunlardan biri "Hadi, soyle bir cay icelim"dir. Oteki ise dahailiktir,daha derindendir: "Gel, bir kahve ic! Sonra gidersin..."Nasil ince belli cay bardaklarini avuclarimizla kavramak sadecebedenimizi degil, usumus ruhlarimizi da isitirsa... Degil kahve icmek;kahve icmeyi istemek bile bizi hem kendimizle hem de hayatla bir an icin bileolsa baristirir.Haa, bir de 'ben cay icmem!', 'ben kahve sevmem..' diyenler var...Onlarin aslinda neyi sevmedikleri ve hayatin hangi tadlariniiskaladiklarini gordunuz herhalde...