Sizin icin ne derece onemi var bunu bilmiyorum ama ben bu satırları yazarken gozumden damlalar akıyor klavye uzerine. Erkekler ağlamaz lafı bana gore değil. Ağlamaktan hic utanmadım, duygularım, acılarım beni boğduğu zaman hep ağladım. Yine ağlıyorum. Sizleri tanımıyorum ama sizlerle paylaşmak istiyorum. Lutfen; bu satırlara bir seven olarak sahip cıkın ve lutfen yazılı satırlar olarak gecmeyin. Okudukca yeryuzunde insanlar neleri yasarmış diyeceksiniz buna eminim.
Bir memur ailenin en kucuk cocuğu olarak babamın tayininin cıktığı bir koye tasındık. Huzursuzdum, okulumu bir koy okulunda okumaktansa, şehirde medenice okumak istiyordum. kaydımı yaptırdı babam okula. ilkokul 4. sınıftan başladım koy okuluna. Beni bir sınıfa verdiler. Oğretmen koyde yabancı olduğumu biliyordu ve hangi sıraya oturmak istiyorsan otur dedi bana. Bir kızın yanı boştu sadece oraya oturdum.
Hayatımı adadığım, gidişiyle beni bitiren insanla ilk o zaman tanıştım. ismi Altınay idi. Cocuk yaşımda bile onun guzelliği beni cok etkilemişti. Masmavi gozleri, gamze yanakları ile arada bir bana donup guluşu, yanlış yazdığım notlarımda kendi silgisiyle defterimdeki hatayı silmesi beni o minik yaşımda ona bağladı. O donemlerde cocukca bir arkadaşlıktı. Zaman ilerledikce onsuz tek saniye geciremiyordum. Ya ben onlara gidip ders calışıyor, ya da o bize geliyordu. Mukemmel bir paylaşımcıydı. Yureğini, sevgisini, dostluğunu daha o yasta vermişti bana. ilkokulu birlikte okuduk ve aynı sırada bitirdik. Hep onunla hep ona biraz daha alışarak. Ortaokula gectiğimizde ailelerimize rica ettik ve bizi aynı okula yazdırdılar, hatta aynı sınıfa, hatta ayni sıraya oturmamız icin babalarımız oğretmenlere adeta yalvardılar. Başarmıştık. Yine ayni sıradaydık. Geride kalan ilkokul donemindeki iki yılda anladım ki onsuz hayat bana huzur vermiyordu. Yaşımız olgunlaştıkca o beni, ben onu daha cok seviyordum. Cocukca başlayan arkadaşlığımız sevgiye aşka donuşmuştu ortaokul yıllarımız bitmek uzereyken şehir merkezinde. Ailelerimiz liseye gectiğimiz sırada ortak bir karar aldılar. Buna gore tek ev kiralayacak ikimiz aynı evde kalacaktık. Annem de bizimle kalacaktı. Allahım o karar bize iletildiğinde dakikalarca sarmaş dolaş kutlamıştık bunu. Ona aşık olmuştum. Aynı duyguları o da paylaşıyordu ve bunu fark eden ailelerimiz okul bittiğinde evlendirelim diye karar almışlardı bile. Ona tapıyordum artık. Haşa Allaha şirk koşar gibi gunah işlercesine seviyordum. ilk elini tuttuğumda sakın bir daha bırakma demiştim