Ayakkabıcı, yeni getirdiği malları vitrine yerleştirirken, sokaktaki bir cocuk onuseyretmekteydi. Okullar kapanmak uzere olduğundan,spor ayakkabılara rağbet fazlaydı. Gerci mallar lukssayılmazdı ama, kucuk bir dukkÂn icin yeterliydi.
Onların en guzelini on tarafa koyunca, cocuk vitrine doğru biraz daha yaklaştı. Fakat bir koltuk değneği kullanmaktaydı. Hem de guclukle...

Adam ona bir kez daha goz attı. Ustundeki pantolonun sol kısmı, dizinin alt kısmından sonra boştu. Bu yuzden de sağa sola ucuşuyordu. Cocuğun baktığı ayakkabılar, sanki onu kendinden gecirmişti. Bir muddet oyle durdu. Daldığı hulyadan cıkıp yola
koyulduğunda, adam dukkÂndan dışarı fırlayıp:

- 'Kucuuuk!' diye seslendi.' Ayakkabı almayı duşundun
mu? Bu seneki modeller bir hÂrika!'

Cocuk, ona donerek:

- 'Gercekten cok guzeller!' diye tebessum etti, 'Ama
benim bir bacağım doğuştan eksik'.

- 'Bence onemli değil!' diye atıldı adam. 'Bu dunyada
her şeyiyle tam insan yok ki! Kiminin eli ek****
kiminin de bacağı. Kiminin de aklı veya vicdanı.'

Kucuk cocuk, bir şey soylemiyordu. Adam ise konuşmayı
surdurdu:

- 'Keşke vicdanımız eksik olacağına, ayaklarımız eksik
olsa idi.'

Cocuğun kafası iyice karışmıştı. Bu sefer adama doğru
yaklaşıp:

- 'Anlayamadım!. dedi. Neden oyle olsun ki?'
- 'Cok basit!' dedi, adam. 'Eğer yoksa, cennete giremeyiz. Ama ayaklar yoksa, problem değil. Zaten orda tum eksikler tamamlanacak. HÂtt sakat insanlar, sağlamlara oranla, daha fazla mukÂfat gorecekler...'

Kucuk cocuk, bir kez daha tebessum etti. O gune kadar cektiği acılar, hafiflemiş gibiydi. Adam, vitrine işÃ‚ret ederek:

- 'Baktığın ayakkabı, sana yakışır!' dedi. 'Denemek ister misin?'
Cocuk, başını yanlara sallayıp:
- 'Uzerinde 30 lira yazıyor' dedi, 'Almam mumkun değil ki!'

- 'İndirim sezonunu senin icin biraz one alırım!' dedi adam, 'Bu durumda 20 liraya duşer. ZÂten sen bir tekini alacaksın, o da 10 lira eder.'
Cocuk biraz duşunup:
- 'Ayakkabının diğer teki işe yaramaz!' dedi, 'Onu kimalacak ki?'
- 'Amma yaptın ha!' diye guldu adam. 'Onu da, sağ ayağı eksik olan bir cocuğa satarım.'Kucuk cocuğun aklı, bu sozlere yatmıştı. Adam, devam ederek:
- 'Ustelik de oğrencisin değil mi?' diye sordu.

- 'İkiye gidiyorum!' diye atıldı cocuk, 'Uce gectim sayılır.'
- 'Tamam işte!' dedi adam. '5 Lira da oğrenci indirimi yapsak, geri kalır 5 lira. O da zÂten pazarlık payı olur. Bu durumda ayakkabı senindir, sattım gitti!'

Ayakkabıcı, cocuğun şaşkın bakışları arasında dukkÂna girdi. İcerdeki raflar, onun beğendiği modelin aynıyla doluydu. Ama adam, vitrinde olanı cıkarttı. Bir tabure alıp dondukten sonra, cocuğu oturtup yeni ayakkabısını giydirdi. Ve cıkarttığı eskiyi gostererek

- 'Benim satış işlemim bitti!' dedi, 'Sen de bana, bunu satsan memnun olurum.'
- 'Şaka mı yapıyorsunuz?' diye kekeledi cocuk, 'Onun tabanı delinmek uzere. Eski bir ayakkabı, para eder mi?'
- 'Sen cok cÂhil kalmışsın be arkadaş...' dedi adam,
'Antika eşyalardan haberin yok her hÂlde. Bir antika ne kadar eski ise, o kadar para tutar. Bu yuzden ayakkabın, bence en az 30-40 lira eder.
' Kucuk cocuk, art arda yaşadığı şokları uzerinden atabilmiş değildi. Mutlaka bir rûyada olmalıydı. Hem de hayatındaki en guzel rûya. Adamın, heyecandan
terleyen avuclarına sıkıştırdığı kÂğıt paralara goz gezdirdikten sonra, 10 liralık banknotu geri vererek:
- 'Bana gore 20 lira yeterli.' dedi. 'İndirim
mevsimini başlattınız ya!'
Adam onu kıramayıp parayı aldı. Ve bu arada yanağına
bir opucuk kondurdu. Her nedense ici icine sığmıyordu.
Eğer butun mallarını bir gunde satsa, boyle bir
mutluluğu bulamazdı. Cocuk, yavaşca yerinden doğruldu.
Sanki koltuk değneğine ihtiyac duymuyordu. Sımsıcak
bir tebessumle teşekkur edip:
- 'Babam haklıymış!' dedi. 'Sakat olduğum icin
uzulmeme hic gerek yok! demişti.'




* Her Ruzgar Savuracak Bir Toz bulur,
* Her Hayat Yaşanacak Bir Can Bulur,
* Her Umut Gercekleşecek Bir Duş Bulur
* Bulunmayacak Tek Şey Senin Benzerindir