Hayallerimiz vardı bizim cocukca duşlerimiz.Bizim icin her şey cok kolaydı cunku.Ucan halıya binebilirdik, Aleaddinin cini karşımıza her an cıkıp bizim dileklerimizi gercekleştirebilirdi.

Kusluklerimiz en fazla beş dakika surerdi.Yağmurun,karın yağmasından,ufacık bir kır ciceğinin acmasından mutlu olurduk.

Ve butun uzgunlukler,kırgınlıklar bir elma şekeriyle unutulurdu.

Sonra birden buyuduk.

O masal dunyamız dağıldı birden.Anlamaya başladık hayatı.

Ama bir sorun vardı.Dunya başkalaşmıştı birden.ucan halımız aniden yere cakıldı.Biz kaf dağına ulaşamadan.

Hayatta bizim butun isteklerimizi yapacak Aleaddinin cininin olmadığını oğrendik.Kuskunluklerimiz gunlerce ,aylarca surer oldu.

Butun uzuntulerimizi değişemedik bir elma şekerine.Artık yağmurlara kızar olduk.Karın ise soğuk olduğundan şikayet ettik.

Artık gozumuz kır ciceklerini gormez oldu.Biz gullere ulaşmak icin koşarken kır ciceklerini ezdiğimizi fark etmedik.Ama ne gullere ulaşabildik,ne de kır cicekleriyle yetinmeyi bildik.

Yani biz buyuduk ve hayatın o toz pembe rengi gitti.Bir bardakta fırtına koparır olduk.

Gulumsemek icin bir suru şartlar ileri surduk ,bir cocuğun gulerken gozlerinin ışıltısını kacırdık.

Yani biz buyudukce hayatı ıskaladık ...

_alıntı