Arkadaşlar ben 15 yaşında 2007 doğumlu bir ergenim ve ben bir kekemeyim. Konuşma bozukluğum var. Cok eğitime gittim ailemle, cok para harcadı ailem, cok emek verdim ailem ile ve hicbirisinde başarılı olamadım fakat birkacında konuşma bozukluğumun iyileştiğine kanıt oldum. 1 yıl once aldığım ozel eğitimde yaşımın getirdiği farkındalık ve olgunluk ile calışmaya kafayı takmış, emek vermiştim. Kendi adımı bile diyemezken, okulda bildiğim soruları cevaplayamayacak kadar ozguvensiz, cesaretsiz, utangac birisi iken bu eğitime 3 ay emek vererek kendi adımı soylemeyi boş verin cumle kurmayı, bildiğim sorulara parmak kaldırmayı, tek başıma dışarı cıkmayı, ailemle konuşmayı, arkadaşlarımla konuşmayı başarmış hale gelmiş konuşma problemimi %50-60 yenmiştim.
Sonra 1 haftalık tatilde hic calışmadım egzersiz olsun kitap okumak olsun insanlarla konuşmak olsun. Sadece uyudum, oyun oynadım ve 2-3 gun gectikten sonra bir baktım ki eski halime donmuşum. Her şey belki de bu zaman başladı. Bir ilişkim vardı flort-sevgili arasında ilerleyen ve bu ilişkiyi bile batırıp depresyona girmiştim. Dersleri calışmıyor, uyuyordum. Sevdiğim kıza karşı iğrenmeye başlamıştım, cevaplarına gec cevap veriyordum. Ailemle konuşamadığım icin ailem benden umudu tekrar kesmişti annem uzuluyordu bu durum beni sinirlendirip kendime kufur ettiriyordu yani kısaca tam bir ergen psikolojisine girmiştim. Bu bahsettiğim zaman 9. sınıfın 2. doneminde yaşamıştım. Şuan 10.sınıftayım yani yaklaşık yarım donem ve yaz tatili ile birlikte 6-7 ay surdu. Son 2 haftadır da kendime "Ben ne yapacağım?" "Hayallerim ne olacak?" "Ne yani, ben farklı mıyım?" diye sorular sormaya başlamıştım kendime. Bu 2 hafta boyunca hep duşundum, hep duşundum. Yapmayı artık istemediğim şeyleri yapmaya başladım.
Ben ne istiyorum? Kendimi geliştirmek, gelecekte başarılı, mutlu birisi olmak istiyordum ve istiyorum. Bunun icin kendimde istediğim şeyler; Vucut yapmak yani zarganalıktan cıkıp guzel bir vucut yapmak, konuşma problemimi en aza indirip bunu bitirmek, derslerde başarılı olmak istiyorum. Bu 3u arasından en onemlisi konuşmam ve ders. Bu 2si birbiri ile carpışınca bu 2 hafta icinde bununda bir kararsızlığı ve siniri oluştu ve kendime şu soruyu sordum "Doktor yada muhendis olup konuşamazsam, kendimi satamazsam ne olacak bu başarım?" bu soruyu kendime sorduktan sonra -bu arada bu kendim icin kotu bir soru olabilir psikolojik ve mantık anlamında fakat yapmam lazımdı- konuşmam olmazsa ben olamam dedim. Bunun kararını alıp duzenlemeler yaptım hayatımda.
Ben konuşma problemli birisiyim, doğuştan beri 'normal' insanlardan farklıyım ve bu problemi bitirmem yada en aza indirmem lazım. Bunun icin bana yarayan ve hatırladığım ozel eğitimden kalan teknikler ile tekrar yardım alarak calışmak, destekler almak stres ve heyecan azaltıcı ilaclar ve bununla birlikte daha hızlı, sağlıklı bir şekilde kendimi iyileştirmek. Onceki paragrafta vucut yapmak zarganalıktan cıkmaktan bahsetmiştim ve bunu yapmak icin 6-7 ay once depresyona girip bıraktığım spor merkezine gidip orada vucudumu geliştireceğim ve bu sayede sağlıklı besleneceğim. Benim hayatımda onemli olan şeyleri bu kararları verip tekrar yazdım bir deftere. Benim hayatımda en onemli olan şeyler konuşmam ve dersler. Vucut psikolojik, gorunuş ve gelecek olarak daha mutlu hissetmem icin ek bir destek. İlk onceliğim konuşmak, ikinci onceliğim ders olacak bundan sonra ve okuldan sonrada spora gidip kendimi geliştirmek yani mutlu hissetmek. Bunları yapmaya yarın ve yarından itibaren başlayacağım.
Hayatımı duzeltmem gerektiğinin farkındayım, boyle gitmeyecek. Yaşım 15 ve yaşayacağım onca guzel gunler, yıllarda icimde sosyal olan enerjik cocuğu artık sıkılgan, sinirli, asosyal birisinin vucudundan, beyninden cıkarmam lazım cunku ben bu olmalıyım, bunu istiyorum. Gezmem, eğlenmem, sevgili yapmam ve hayatımı en iyi yani prime donemime girmem lazım. Birkac haftaya veya aya bu konunun devamını getirebilirim, olmazsa da devamını getiririm. Bana bu farkındalığımı yaşamamda sosyalde ozellikle @Sol Anahtarı `na teşekkurlerimi iletiyorum.