Sevgi bir kahramandır, umutla beklenilen kurtarıcıdır… Sevgi yaşamı anlamlı kılan temel gududur.
Sevgisizlik ise başımıza gelecek en buyuk acı…
Sevgiden yoksun buyutulen cocuklarımın gozlerine her baktığımda icim acıyor. Kalbim sitem, ofke ve intikam duygularıyla dolup taşıyor. Sevgiye ac olan, fakat yanlış araclarla doyurulma cabası verilen zavallı cocuklarım…
Onlarca arabanın, bebeğin, bilgisayar oyunlarının, ozel okulun, dolaplar dolusu kıyafetin, ayakkabının, tıka basa pahalı oyuncaklarla dolu sevgisiz duvarların arasında kaderine terk edilmiş benim zavallı oğrencilerim…
Buyulu bir el olup dokunmayı ne kadar isterdim yaşamlarınıza bir bilseniz… Hani sen saclarında kelebekler ucan guzel kızım, “Babamın beni kucağına alması ve sacımı okşaması bana iyi geliyor.” Deyip, tum gucunle sarılmıştın ya bana; yureğimin bam teline dokunmuştun o gun. Gozlerin gitmedi gozlerimden bir turlu. Derin bir yerlerimden soylenen icli bir turku olup yaktın gonlumu. Bir bilsen guzel kızım ne kadar dua ettim; baban sarılsın sıkıca sana diye, sarılsın ve senin kadar değerli hicbir şeyin olamayacağını tatsın diye. Paranın, guzel okulların, sayılamayacak kadar oyuncağın, sana bir kere tum gucuyle “Seni seviyorum!” demesi kadar etmeyeceğini anlasın…
Sizin icin yaptıklarımdan cok daha fazlasını yapmayı ne kadar isterdim bir bilseniz… Hani sen gozlerinde yıldızlar yanan kucuk prensim, dakikaları gozyaşlarınla tukettikten sonra, arkadaşına verdiğin zararın acıklaması olarak “Acımaz sanmıştım!” demiştin ya. Gozlerinde yanan yıldızlar nasıl da tarif etmişti yaşadığın derin acıyı, canını oylesine acıtmışlardı ki anne ve baban; artık acımıyordu tenin. Ten acımaz sanıyordun… “Sana bunu yapmalarına izin veremem.” demiştim de, tum gucunle sarılmıştın ya bana, tenime değil gonlume değmişti sevgin. İlk kez yaşıyordun bunu… Anne ve babanı ikna edene kadar silinmedi yuzun yuzumden. Bir bilsen kucuk prensim ne kadar cok istedim; anlasınlar alacağın hicbir yuksek notun gozlerinde yanan yıldızlar kadar etmeyeceğini…
Sevgi en buyuk guctur…
Sevgiyi unutan, hırsları peşinde koşmaktan kendi parcalarını bile kaybolmaya tutsak eden, cocuklarını buyuk bir sevgisizlik bataklığına gomen, para ve makam peşinde koşmaktan kalplerde neler olup bittiğini gormekten aciz insanlar… … (cumleyi sonlandıramayacak kadar ofke dolu kalbim size!)
Benim sevgiye ac cocuklarım… Acın gonullerinizi bir omur hic yorulmadan ve hicbir şey istemeden sevebilirim sizi… Konuşma yetimi kaybedene dek haykırabilirim sevgimi. Gorme yetimi kaybedene dek bakabilirim sevgiyle… Yaşam yetimi kaybedene dek severim sizi…
Yeter ki siz umutla bakın hayata…
Engeller yollarınızı değiştirmesin…
Sevgi dolu olsun yaşamınız. Siz bizim yarınımızsınız, siz bizim yaşama gucumuz, inancımızsınız. Size yaşatamazsak sevgiyi bizler de kopmuş, bitmiş, terk edilmiş bir ulus olmaya mecbur olacağız…
Sevin ve sevilin dilerim…

[h=2]Corum Psikoloji uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]