Hayatımın hicbir doneminde aşırı şişman biri olmadım. Cocukken aşırı sıskaydım. Ama yemek yemek her zaman zevkti benim icin. Bizim evde surekli olarak fast food tarzı şeyler tuketilmediği icin kilom normaldi ama yine de fırsatım olduğunda abur cubur ve fast food tuketirdim. O zamanlarki erkek arkadaşımla tanıştığımda 53 kiloydum. O surekli bana benim de zorlamalarımla gunde 3 oğun fastfood tarzı yemek ısmarlardı. Sabah tostlar oğlen pizzalar akşam iskenderler...Kilo aldığımın farkında bile değildim. Ama yemek guzeldi nasılsa. Her gun tartılıyordum 55-56-57-58 giderek kilo alıyordum. En sonunda bir baktım 63 tartıyorum. Yine de onemsemedim ve 68 kiloya kadar cıktım. İnsanların bana artık kırıcı şeyler soylemesi (kocaman bir popon var, guzelsin ama işte yanlarından cıkmış lombur lombur, az ye artık cok kilo aldın) beni oldukca kırıyordu. Eskiden insanların gozleri uzerimdeyken artık kimse kafasını cevirip bakmıyordu aksine ne kadar kocaman bir popom olduğuna dair yorumlar yapıyordu. Artık buraya kadar diyemedim ne yazık ki. Hic yememeye başladım ama dayanamayıp yine yedim ve kilolarım daha fazla olarak donduler bana her seferinde. Şok diyet yaptım, yine geri aldım. Lida denen sacmalığı kullandım. Bana donuşu yine kocaman bir sıfır oldu. Fx'e başladım bu sefer ve kilo verip yine aynı şekilde geri aldım. İnanın zayıflama hapları kocaman bir israf ve insanı hasta eden şeyler. Kilom dışında sorunu olmayan ben bobrek hastası oldum arkadaşlar. Bobreğimde sorun olmasına rağmen tekrar fx almaya karar vermiştim ki vazgectim. Neden kendime zarar verip ustune para verecektim ki? Kendimi toparladım ve alıştıra alıştıra oğunlerimi azalttım. İnanın ilk birkac gun cok zor oluyor ama daha sonra alışıyorsunuz ve kucuk porsiyonlarla doymaya başlıyorsunuz. Rencide edilmek kotu birşey ama insanın motive olmasına gercekten yardımcı bir şey. Herkese kolay gelsin.