Tabii hepimizin karşılaştığı gibi cevremde surekli kilolarımla ilgili yorum yapan insanlar, dalga gecenler, sanki alay edermiş gibi bakan gozler.. Bir kıyafet almak icin bir alışverişe bile cıkamıyordum. Yani duşunun boyle mesela yuksek bel, bol paca pantolonlar falan hep hayalimdi. Gerci hala da hayalimdir.. Ne bileyim bir kazak beğenirdim, kolları dapdar olurdu, karnım yanlardan fışkırırdı resmen falan. En cok bozulduğum şey ise "size gore bedeni yok bu pantolonun vs." demeleri olurdu. Uzulurdum, sinir stres olurdum giyecek bir şey almaya cıktığım vakitlerde. Anneme babama bağırırdım.. Bildiğiniz tipik şeyler. Yine birkac avantajım vardı; etim sıkı ve daha oncesinde belli bir donem boyunca yuzme ve bisikletle uğraştığım icin biraz da olsa kaslara sahibim.
Tam 1 Eylul 2010'da karar verdim ve başladım. Dedim ki kendi kendime "Bundan boyle bir mağazaya girdiğimde istediğim butun kıyafetler olmasa bile (neticede hicbir zaman ipincecik bir kız olamayacağım, kemiklerim de oldukca kalın cunku) en azından beğendiklerimin coğunu alabileceğim". Bir sevgilim var bir de, evlenmeyi duşunuyoruz. Duşundum; evlenirken giyeceğim elbise oyle bir yakışmalı ki bana, nikaha gelen herkes imrenerek bakmalı. Eşim yanımdayken benimle gurur duymalı her şeyimle, eksiksiz olarak. Butun bunlar ve sizlerin de başarı oykuleri ile başladım zayıflamaya.
1 Eylul'e kadar sağlıksız, hic yemeyerek kilo vermiştim 88 kilodan 83 kiloya duşmuştum. Bu yontemin yanlış olduğunun bilincine vardım bu kez başlamadan evvel. Once yediklerimi kontrol altına almalıydım. Aşırı yiyen biri değildim fakat duzensiz ve gec saatlerde yiyordum. Tatlı krizlerim sadece cikolatadan ibaretti. Başka tatlı nerdeyse hic sevmiyorum. Tam olarak saati saatine yiyemesem de yine de dikkat etmeye calıştım, az ve sık ye kuralına sarıldım resmen. Evde kondisyon bisikleti de vardı. İlk 1 ay boyunca duzenli ve uygun nabız aralıklarıyla sadece toplamda 1-1,5 hafta falan spor yaptım. Sonra reglim girdi araya, biraz da başka sorunlar, spora ara verdim 2 hafta kadar. 1 Ekim'de tartıldığımda 77,5 kilo geliyordum. İnanamadım resmen. Bir kot pantolonum vardı ustume tam otururdu, sıkardı falan, uzun suredir giyemiyordum. Onu bir giydim, pantolon belimde durmuyor, bacakları 1 beden kadar bollaşmıştı. Kendimi toparladım tekrar spora başladım. Bu hafta 4 gundur yine spor yapıyorum, 77,2 kilo olmuşum. Canım cikolata bile istemiyor, 2 haftadır dolapta 3 kalıp cikolata var, kendimi odullendireyim bir parca yiyeyim diye tam acacak gibi oluyorum pakedi, sonra canımın istemediğini anlayıp geri bırakıyorum.
Aslında biraz motivasyonum gitti bu son 1 haftadır. Sanki hic istediğim gibi gorunemeyecekmişim gibi geliyor bazen. Ama bu duşunceyle tutup da sporu aksatmıyorum veya yiyeceklere boğmuyorum kendimi. Aynı duzende devam ediyorum motivasyonum gitse bile. Bugun alışverişe gittik annemle. İc camaşırı almam gerekiyordu, bir de bir kazak beğenmiştim onu. Hep o ozendiğim icimde kalan ve alamadığım rengarenk ic camaşırlarından aldım. Tam istediklerimden değil ama eskisi gibi cuvalımsı ic camaşırlarından da değil.
Hele bir tanesini ozellikle oldukca kucuk aldım ki bu benim en fazla 5 ay sonra giyeceğim ic camaşırı olacak dedim kendi kendime. Sonra kazak almaya gittik. O beğendiğim kazağa tekrar baktım cok hoşuma gitmedi, başka bir kazak gordum hani şu hep dedikleri standart beden kazaklardan, yani bir beden buyuğu olmayan riskli kazaklardan. Ustume giydiğim anda şok oldum, kazak gayet rahat olmuştu ustume ve yanlardan falan fışkıran yağlar yoktu. Hemen aldık o kazağı. Ordan cıkıp başka bir mağazaya gittik bu kez yine başka bir kazak gordum, bu seferki ancak 50 kilo olan kardeşime rahat olabilecek bedende bir kazaktı fiyatı da cok ucuzdu. Onu da aldım. Eve gelip giydim, biraz kollardan sıkıyor sadece. 10 kilo daha verdiğim takdirde o kazağın ustumde mukemmel duracağını biliyorum artık cunku bu kilodayken bile icine girebildim (ki en ufak bir ihtimal dahi vermiyordum o kazağa sığacağıma). Ama hala yeni pantolon almıyorum kendime, pantolon alışverişlerimi de 10 kilo sonrasına saklıyorum. İşte benim oykum bu hanımlar. Benim yolum daha pek kısa sayılmaz, o meşhur duraklama donemlerine takılmazsam eğer 5 ayda falan 57-58 kiloya duşebileceğim. Hedef kilom da o zaten. Varsın olsun 1 senede bile 58'e duşebilsem razıyım. Yeter ki artık insanların kilo ver, şişmansın demelerinden ya da bunları ima edecek bakışlarından kurtulayım, istediğimi giyebileyim, cıvıl cıvıl dolaşayım oyle etrafta
Uzun oldu biliyorum, umarım ki sıkılmazsınız bunları okurken cunku paylaşmayı gercekten cok istedim sizlerle.. Desteklerinize, motivasyonlarınıza, eleştirilerinize ihtiyacım var. Gelişmelerden sizleri mutlaka haberdar edeceğim. Hepinize başarılar diliyorum bu yolda, inanıyorum ki el birliğiyle bu kilo sorununu cozeceğiz.