Yıllardır bıktım artık uzerime yapışan bu kilolardan, yıllardır her pazartesi, her onemli gun diyet başlangıcı yapıp akşam ustu bozmaktan. Zihnim, bedenim yoruldu, bir arpa boyu yol alamadım, acgozluluğumden tembelliğimden kurtulamadım. Motive olmak icin olumlu, olumsuz tonlarca sebebim oldu, buradaki başarı hikayelerini okudum, insanların laf caktırmalarına hatta direk sozlerine maruz kaldım, mağazalarda beden aradım, tarzım olmayan babaanne kıyafetleri giydim, kilo alınca kendimi eve kapadım, kendime bakmadım. Oysa ki yazın biraz kilo veriyorum ve birden canlanıyorum, herkes guzel şeyler soyluyor, eşim motive ediyor, sonra kışın hicbir şey olmamış gibi yiyorum, tatlı krizim geldiğinde işten eve gelince ustumu bile cıkarmadan direk mutfağa gidiyorum. Yıllarca, yok polikistik over, şeker, insulin direnci, tiroid o bu araştırdım bahane bulmak icin, oysa ki biraz demir eksikliği haricinde birşeyim yoktu ama artık olmayan hastalıklarda peyda olmuştur. 29 yaşımdayım, 1 sene sonra cocuk duşunuyorum ama bu kiloyla doğurmam diyorum, sonra da yemeye devam ediyorum. Bu nasıl bir iradesizlik, yuzsuzluk anlayamıyorum, cok kızgınım kendime cokk. Dukan yapıcam diye sağda solda 1 aydır dolaşıyorum, kitabını okudum, danıştım, siteyi okudum dolabı doldurdum eşim destekledi, eee !! Bir aydır her gun başlıyorum guya, oğleden sonra artık istemsiz bir şekilde elimde kola, cikolata, hamburger, cips goruyorum. Uyuşturucu bağımlısı gibi, deli danalar gibi dolaşıyorum abur cubur olmayınca. Spor desen hımbıllıktan bir turlu 3 gunden fazla yapamadım, oysa ki sağlam bir vucudum var, 3 saat aralıksız yururum gık demem işim olunca. Hayatımda 4 defa spor salonuna yazıldım, 4 unde de 1 haftadan sonra hikaye oldular, eve bisiklet aldım, askılık yaptım, şimdi de koşu bandı var, carşaf asma niyetine duruyor, hep bahane hep bahane, eşim de artık bıktı kendimi uzmemden, cunku kilolu olunca morali bozuk, kotumser, icine kapanık ve daha tembel oluyorum ve artık birikti icimde ağlamak bağırmak istiyorum, cantamı onume almaktan, oturunca gobeğimi cekmekten bıktımm, bıktım. Ailemde, eşimin ailesinde 2 cocuk doğurup tığ gibi olan bir suru kadın var ve ben eğitim, kariyer vs acılardan daha iyi bir durumda olsam da kendimi ifade ederken alttan alta fiziksel ozelliğimin etkisine giriyorum, cunku kadınlar once fiziksel ozellikleriyle değerlendirilir, guzel bir eş, guzel ve iyi bir anne olmak, kulturlu, eğitimli, bilincli olmanın onune gecer ve densizin biri sana ortalıkta hamile misin, ya da ayyy ne kadar kilo almışsın ne olmuş sana yahu der ve sen sadece gulumsersin, oysa icinde fırtınalar kopar...