Arkadaşlar eskiden yani 2 yıl onceden beri hep ailem bunu dedi bana. Mesela internetten 50 TL`ye cakma Airpods alacağım -işte cocuğum havalı gorunmek istiyorum aldırmayın cakma olmasına- ailem buna kızardı "ne işin var onla derdi almazdı. Kıyafet mesela eskiden bir pantolon alırdı ama 2. bir tane almazdı neden? Bilmiyorum. Yani ben istiyordum almıyordular eskiden. Yani en ucuz şeyde bile ailem "ne gerek var buna" gibi şeyler derdi. Buda bende travma oldu, şu an yaşım 15 ve bir şeyler almak istiyorum yani istiyorum arkadaşlar her gencin yaptığı gibi bir şeyler almak harcamak istiyorum. Bu konuda ailemi zorlamıyorum. Mesela annem kıyafet alacağım zaman fiyatına bakar ben bunu istemiyorum evet doğal ekonomimiz yuzunden fakat ben bunu beğendim her gun kıyafet aldırmıyorum ihtiyacım var aldırıyorum, sadece 2 sweat ve 1 eşofman ile gecmiyor hayat. 3 ay once artık sinirime hÂkim olamadım kızdım babama ve anneme "ya eşofmanım yeşil oldu rengi soldu siyah eşofman gri oldu yeter artık" diye bağırdım o eşofmanı 1 yıldır giyiyordum. Her neyse şimdi birkac şey aldırmak istiyorum ama arkadaşlar kendi paramla istiyorum. İstemeye de korkuyorum reddederler moralimi bozarlar diye. Kendi biriktirdiğim harclığım, yazın calışıp kazandığım parayı harcamak istiyorum ama ailem izin vermez diye korkuyorum. Bu problemi nasıl aşabilirim? Yani mesela şu an bir hırka ve bir kulaklık aldırmak istiyorum ikisini de ben alabilirim buna param engel olmuyor fakat ailem "bu cok pahalı olmaz" der diye korkuyorum. Şu an uzerimde olan hırka bana tam geliyor rengi cok solmadı ama goruyorum ben. O iplerinin ucları kırıldı ayrıldı bunlar hoşuma gitmiyor yeni bir hırka istiyorum evet belki ihtiyac değil hic olmamasından iyidir alma diyebilirsiniz ama belki de cok istiyorum bilmiyorum.