İlişkinin icinde uzulmuşsundur, kırılmış, hem kendine hem cevrene guvenini yitirmişsindir. Kendini değersiz, sevilmeye layık olmayan biri gibi hisseder hatta yaşadığın şeyleri hak ettiğini bile duşunebilirsin. Sevdiğin kişi sana yaşattığı tum onca şeyden sonra gelir ve ozur diler, pişmanım der. Ozur dilerken pişman değildir, uzgun değildir ve diline pelesenk olmuştur ozru. Sen sevginden, emeğinden oturu inanmak istersin. Sanırsın ki gercekten pişman oldu, onun da ici yandı, aklı başına geldi, uzuntusu gururunu yendi ve hatasını anladı. Kabul edersin, duşunduklerini, duygularını yerli yerine oturmak istersin. Karşındaki buna zaman bile vermez, ertesi gune kalmaz beklentilerini sıralaması. Hicbir şey olmamışcasına, herşeyi istemeleri... Lakin pişman olmak, yaşadığını farketmek, tekrar etmemektir. Pişmanlık, yaptığına karşın odediğin bir bedeldir. Bu bedeli odeyen tekrar aynı şeyi yapmaya cesaret etmez, edemez. Ya pişmanlığı yalandır ya da onu her seferinde bu kadar kolay affedebilen kişinin yaşadığını sandıkları...

[h=2]Kocaeli Psikoloji uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]