Cocukların 1 yaşına kadar parmak emmesi normaldir. Parmak emme 1,5 yaşına doğru sık gorulebilir. Bebeğin parmak emmesi mutlaka onun ac olduğu anlamına gelmez hatta %50- %87’lere varan yuksek oranda beslenmeye bağlı değildir. 9 aydan itibaren uykuyla parmak emme arasında yakın bir ilişkinin olduğu, uykusu gelen bebeğin parmağını ağzına goturduğu gorulur. RİTVEL adı verilen bu alışkanlık aylarca surebilir. Bebekler diş cıkarma donemlerinde damağın kaşınmasından dolayı parmak emmeye başlayabilirler. 18 ayda sıklaşan parmak emmenin 3- 4 yaşında kaybolması beklenir. Yapılan calıkşmalarda, en gec 3-4 yaşlarında sona erdiğinde parmak emmenin zararının olmadığı ancak devam etmesi halinde dişlerde deformasyona neden olabileceği kanıtlanmıştır. Bu davranış genellikle cocuklar uykuya dalarken, acken, yalnız kalınca, korkunca ortaya cıkmaktadır. Ancak bu yaş aralığından sonra cocuk parmak emmeye devam ediyorsa ya da sonradan alışkanlık haline getirdiyse altında psikolojik nedenler aranmalıdır.

Emme isteği yeterince doyurulamayan bir cocukta başlangıcta gorulen parmak emme alışkanlığına zamanla başka hareketlerde eşlik edebilir; Kulak cekmek, sac kıvırmak ve cekmek, pike, battaniye emmek, ceneyi ve gozu ovmak, el ve kol emmek gibi. Bazen de eşlik eden hareketler parmak emme kesildikten sonra surebilir ( orneğin dilini emmek ). Annesini duzenli ve yeterince emen bebeklerin diğer yaşıtlarına gore daha az parmak emdikleri soylenebilir. Cocuk 4-5 yaşlarına geldiğinde parmağını emmeye devam ediyorsa kendisine telkinlerde bulunmak faydalı olabilir. Cocuklar bu yaşlarda genellikle ebeveynlerini, cevresindeki yetişkinleri taklit etmeye ozenir. Coğu zaman onlar gibi davranır.

Ebeveynlerin, kendilerinin parmak emmediklerini, cunku bu durumun pek hoş olmadığını, cevresi tarafından hoş karşılanmayacağını soylemeleri coğu zaman etkili olabilir. Bu davranış kesinlikle baskıyla onlenmeye calışılmamalıdır. Baskı yapıldığında, tik, tırnak yeme, alt ıslatma gibi durumlar ortaya cıkabilmektedir. Eğer parmak emme davranışı uzun surduyse ve buna ek belirtiler de eşlik ediyorsa cocuk psikiyatristinden yardım alınmalıdır.

[h=2]Antalya Cocuk Doktorları uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]